Η Μαρίνα (Ντανιέλα Βέγκα) είναι ερωτευμένη με τον είκοσι χρόνια μεγαλύτερό της Ορλάντο (Φρανσίσκο Ρέγιες). Εκείνη εργάζεται ως σερβιτόρα και αγαπά το λυρικό τραγούδι. Εκείνος έχει αφήσει την οικογένειά του για χάρη της. Το βράδυ των γενεθλίων της Μαρίνα, μία ξαφνική κρίση θα οδηγήσει τον Ορλάντο στο νοσοκομείο και εκεί θα διαπιστωθεί ο θάνατός του. Η Μαρίνα θα πρέπει να αντιμετωπίσει τις δυσάρεστες ερωτήσεις της αστυνομίας και το μίσος της οικογένειας του Ορλάντο που δεν επιθυμεί να την συμπεριλάβει στο πένθος. Πέρα από τους προφανείς λόγους, υπάρχει κι ένας ακόμα. Η Μαρίνα είναι τρανσέξουαλ.
Ο Σεμπαστιάν Λέλιο που το 2013 κέρδισε με το «Gloria» την Αργυρή Άρκτο Γυναικείας Ερμηνείας για την Παουλίνα Γκαρσία, επέστρεψε και φέτος στο Βερολίνο με ταινία αφιερωμένη σε μία γυναίκα. Γιατί η Μαρίνα είναι γυναίκα, ότι κι αν αναφέρει η ταυτότητά της. Κρατώντας την κάμερα καρφωμένη πάνω της, ο Λέλιο και η τρανσέξουαλ ηθοποιός Ντανιέλ Βέγκα, παρασύρουν το κοινό σε μία ιστορία δραματικών εντάσεων και θαρραλέου επαναπροσδιορισμού, που λειτουργεί σαν ανακλαστικός καθρέφτης της κοινωνικής υποκρισίας που στο όνομα της πολιτικής ορθότητας μπορεί να αγκαλιάζει το διαφορετικό, αλλά στις προσωπικές στιγμές θέλει να το αγνοεί.
Η «Φανταστική Γυναίκα» θα μπορούσε να είναι η καλύτερη ταινία του Πέδρο Αλμοδόβαρ εδώ και δέκα χρόνια.
Η «Φανταστική Γυναίκα» θα μπορούσε να είναι η καλύτερη ταινία του Πέδρο Αλμοδόβαρ εδώ και δέκα χρόνια. Οι εκλεκτικές συγγένειες της ταινίας με το θαρραλέο και θρασύ σύμπαν του τρομερού Ισπανού είναι πολλές: ζητήματα σεξουαλικής ταυτότητας, προσδιορισμού του φύλου, οικογενειακές αγκυλώσεις, αλλά και μελόδραμα, πάθος, μουσική. Εδώ ο Λέλιο επεξεργάζεται την ανατροπή της ιστορίας του σε πρώτο πλάνο και ταυτόχρονα την ορίζει εντελώς ρεαλιστικά. Καταφέρνει μία αγαστή ισορροπία που αποφεύγει το στιλιζάρισμα για να δικαιολογήσει την κεντρική του ηρωίδα και επιλέγει την αμεσότητα που προκαλεί τη συμπάθεια (γιατί όχι και συμπόνοια) του κοινού.
Η ταινία δεν είναι όμως μία γραμμική, στενόχωρη αφήγηση. Μέσα της συνυπάρχει το μυστήριο, το νουάρ και μία εντελώς ξεχωριστή femme fatale, ενώ παράλληλα ο Λέλιο βρίσκει χώρο να τρυπώσει και δυο σκηνές μαγικού υπερ-ρεαλισμού για να υποδείξει πως η Μαρίνα, μία γυναίκα που περπατά με τον «άνεμο κόντρα», θα φανεί δυνατή, έτοιμη να γυρίσει σελίδα, όταν το κεφάλαιο τελειώσει. Απλά τα τελευταία λόγια θα είναι δικά της.
Ο τίτλος της ταινίας είναι ένα λιτό, αλλά εύστοχο λογοπαίγνιο. Η «Φανταστική Γυναίκα» του τίτλου έχει μάθει σε μία ζωή που απαιτεί από εκείνη να διεκδικεί τα αυτονόητα. Εδώ επιμένει στο δικαίωμά της να θρηνήσει, ένα κοινό, ανθρώπινο αίτημα που θα τη βοηθήσει να αποδεχθεί την απώλεια. Γιατί μπορεί κάποιοι να την κατανοούν μόνο με τη φαντασία, αλλά η ίδια είναι ένας άνθρωπος που ζει μια «πραγματική ζωή».
Μία από τις καλύτερες ταινίες του φετινού προγράμματος των 23ων Νυχτών Πρεμιέρας και του πρόσφατου Φεστιβάλ Βερολίνου, σας ζητά να αφήσετε πίσω τις προκαταλήψεις. Διόλου τυχαία δυο από τους πιο ενδιαφέροντες δημιουργούς σήμερα, ο Πάμπλο Λαραΐν («Νερούδα», «Jackie») και η Μάρεν Άντε («Τόνι Έρντμαν») βρίσκονται στα credits ως παραγωγοί. Πατήστε play στο «(You Make Me Feel Like) A Natural Woman» της Αρίθα Φράνκλιν και απολαύστε μία φανταστική ταινία.
