Βερολίνο, 1940. Η πόλη έχει παραλύσει από το φόβο. Ο Όττο και η Άννα Κουάνγκελ είναι ένα ζευγάρι που ζει σε ένα φτωχικό διαμέρισμα και προσπαθεί, όπως όλοι οι άλλοι, να αποφύγει τους κινδύνους της ζωής υπό την καταπιεστική ναζιστική κυβέρνηση. Όταν, όμως, ο μοναχογιός τους σκοτώνεται στο μέτωπο, η απώλεια τούς οδηγεί σε μια απίστευτη πράξη αντίστασης. Αρχίζουν να αφήνουν καρτ ποστάλ παντού στην πόλη, στις οποίες γράφουν μηνύματα ενάντια στον Χίτλερ και τους Ναζί. Αν τους πιάσουν, η εκτέλεση είναι σίγουρη.
Σύντομα, η καμπάνια τους πέφτει στην προσοχή ενός ερευνητή της Γκεστάπο και ένα φονικό παιχνίδι ξεκινά. Όμως, το παιχνίδι αυτό μόνο ενδυναμώνει την αποφασιστικότητα του Όττο και της Άννα, αλλά και την μεταξύ τους αγάπη, που φουντώνει καθώς ενώνονται στην χαμηλών τόνων αλλά βαθιά τους επανάσταση.
Εξήντα χρόνια μετά από την δημοσίευσή του, το μυθιστόρημα του Χανς Φαλάντα «Alone in Berlin/ Every Man Dies Alone», που γράφτηκε ακριβώς μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και ήταν ένα από τα πρώτα αντιναζιστικά βιβλία, έγινε παγκόσμιο μπεστ-σέλερ και κέρδισε τον χαρακτηρισμό του «σπουδαιότερου βιβλίου που γράφτηκε ποτέ για την γερμανική αντίσταση απέναντι στους Ναζί» από τον συγγραφέα και ποιητή Πρίμο Λέβι, επιζήσαντα του Ολοκαυτώματος. Ο Φαλάντα βάσισε την ιστορία του σε πραγματικά αρχεία της Γκεστάπο που έπεσαν στα χέρια του μετά τον πόλεμο, για να μιλήσει για τη δύναμη του ανθρώπινου πνεύματος και του ανθρώπινου κουράγιου.
«Το σημαντικότερο σχετικά με τους ήρωες είναι το πόσο συνηθισμένοι είναι», λέει ο Μπρένταν Γκλίσον, που πρωταγωνιστεί στην ταινία ως Όττο. «Είναι απόλυτα συνηθισμένοι. Τους ενθαρρύνει η ιδέα ότι αποσύροντας την δική σου υποστήριξη, την δική σου άδεια, ουσιαστικά απελευθερώνεσαι, ακόμη και αν δεν κάνει καμία απολύτως διαφορά στον κόσμο. Είναι μέρος της αποστολής του ανθρώπου». «Όλοι μας έχουμε διαβάσει βιβλία που έγραψαν οι βαθιά μορφωμένοι άνθρωποι την περίοδο εκείνη», συμπληρώνει η Έμμα Τόμσον, που συμπρωταγωνιστεί μαζί του.
«Το ενδιαφέρον με αυτούς τους ήρωες είναι ότι δεν είναι μέρος της ιντελιγκέντσια. Ήταν σημαντικό για τον Φαλάντα να εκφράσει την αποστροφή του μέσου ανθρώπου για αυτό που συνέβαινε, την άνοδο του αντισημιτισμού, τα κίτρινα αστέρια. Πολλοί αηδίαζαν με όλα αυτά αλλά δεν ήξεραν τι να κάνουν για αυτό. Και αυτοί οι δύο, που δεν είναι μέλη κάποιας οργάνωσης, αποφασίζουν να αρχίσουν μια προπαγανδιστική καμπάνια-προδοσία. Είναι μια ιστορία που μας θυμίζει ότι δεν χρειάζεται να είσαι απόφοιτος πανεπιστημίου για να διαισθανθείς ότι τα πράγματα πάνε λάθος».
