Το «L’Amant Double» είναι χωρίς περιστροφές μια ταινία έκπληξη από πλευράς Φρανσουά Οζόν. Μια ατόφια ένοχη απόλαυση κι ένα kinky ερωτικό θρίλερ, που, ενώ αρνείται πεισματικά να πάρει τον εαυτό του στα σοβαρά, μοιάζει με ένα άτυπο homage του συχνά άνισου Γάλλου σκηνοθέτη στους Ντε Πάλμα και Πολάνσκι.
Ο Οζόν που δε φοβάται να δοκιμαστεί σε διάφορα είδη, έχοντας υπογράψει από σοβαροφανή δράματα σαν τον «Χρόνο που Απομένει» μέχρι κιτς κωμωδίες σαν το «Potiche», επιστρέφει στα χωράφια του θρίλερ και του φιλμ μυστηρίου έπειτα από την «Πισίνα» το 2003. Εκεί, συναντά ξανά την πανέμορφη πρωταγωνίστρια του «Νέα & Όμορφη» (2013) Μαρίν Βαχτ, η οποία στο «L’Amant Double» υποδύεται ένα πρώην μοντέλο που ερωτεύεται τον ψυχίατρό της (Ζερεμί Ρενιέ).
Η εισαγωγική σκηνή που περιλαμβάνει μια γυναικολογική εξέταση σε όλη της τη λεπτομέρεια δίνει εξαρχής το στίγμα για το πού το πάει ο Οζόν.
Τα αμοιβαία συναισθήματα της Κλοέ και του Πολ βάζουν εσπευσμένο τέλος στη θεραπευτική διαδικασία που παραχωρεί τη θέση της σε μια παθιασμένη ερωτική σχέση. Όταν όμως το ζευγάρι συγκατοικήσει, η Κλοέ αρχίζει να υποψιάζεται πως ο φίλος της της κρύβει κρίσιμα κομμάτια απ’ το παζλ της ζωής του. Κάπου εκεί ωστόσο, μαζί με το κλιμακούμενο μυστήριο αρχίζουν να ξεδιπλώνονται μια σειρά από μύχιες επιθυμίες και σεξουαλικούς πειραματισμούς, πάντα με όρους ανταγωνισμού και εξουσίας.
Η εισαγωγική σκηνή που περιλαμβάνει μια γυναικολογική εξέταση σε όλη της τη λεπτομέρεια δίνει εξαρχής το στίγμα για το πού το πάει ο Οζόν, ενώ για όποιον τυχόν διατηρήσει αμφιβολίες τον περιμένει όχι πολύ αργότερα ένα πλάνο με το αιδοίο της Κλοέ να αναστενάζει κυριολεκτικά σαν στόμα, δηλώνοντας τον οργασμό που μόλις είχε η κάτοχός του. Τι κι αν τέτοιες camp πινελιές εντάσσονται στην ιστορία ενός ερωτικού τριγώνου με σκοτεινά μυστικά που συνδέει δυο δίδυμα αδέρφια με την καταστρατήγηση κάθε κώδικα δεοντολογίας στην ψυχοθεραπεία; Ο Οζόν δεν έχει καμία διάθεση να παζαρέψει τον προβοκατόρικο χαρακτήρα του τελευταίου του πονήματος που συμπεριλήφθηκε στο πρόσφατο διαγωνιστικό του φεστιβάλ Καννών, γι αυτό και δε θα διστάσει να ρίξει στο τραπέζι και μια σκηνή με στραπόν, προκειμένου να μπουν στο νόημα και οι τελευταίοι των θεατών που έχουν ξεμείνει να αναρωτιούνται γιατί οι διάλογοι στην ταινία φαντάζουν τόσο παράλογοι ή φαιδροί.
«Ο Διπλός Εραστής» όπως ερμηνεύεται στα ελληνικά ο πρωτότυπος τίτλος, δανείζεται στοιχεία από το «Μωρό της Ρόζμαρι», απ’ την παράξενη ηλικιωμένη γειτόνισσα στο δίπλα διαμέρισμα, την ίδια τη Βαχτ που από κάποιο σημείο και μετά στην ταινία την κουρεύουν, τη μακιγιάρουν και τη φωτίζουν έτσι ώστε να θυμίσει κάτι από Φάροου, μέχρι το ότι ο Πολ βγάζει τρελή την Κλοέ αναφορικά με τις υποψίες της. Ταυτόχρονα, το όλο μυστήριο με τους διδύμους (κοινώς η τέλεια εκδοχή σωσία με την οποία ο Οζόν παίζει μέσα από πλάνα με είδωλα σε καθρέφτες και split screen) καθώς επίσης το ηδονικό στοιχείο με το αρκετά γενναιόδωρο γυμνό και τις άγριες σκηνές σεξ, παραπέμπουν ανοιχτά στα χιτσκοκικά, γεμάτα λαγνεία θρίλερ που γύριζε ο Ντε Πάλμα στα ντουζένια του.
Ωστόσο, το στοιχείο της camp υπερβολής βρίσκει σταθερά τρόπους να τρυπώνει ενώ ο Οζόν επιμένει, σχεδόν βιτριολικά για τις τύχες της προσχηματικής υπόθεσης που αφηγείται, να μας ωθεί προς το ξεδιάλυμα του μυστηρίου, παίζοντας σταθερά με την αντίληψη, τόσο τη δική μας όσο και της ηρωίδας του. Και αυτό που παραδίδει αυτή τη φορά είναι ένα ατόφιο δείγμα καλού «κακού» σινεμά που τρολάρει δίχως έλεος τη σοβαροφάνεια των ερωτικών θρίλερ.
Αντί επιλόγου και χωρίς να κάνω χοντρό σπόιλερ, αξίζει ίσως να προσθέσω πως κάποια στιγμή στην όλη υπόθεση εντάσσεται μια εξαιρετικά σπάνια από ιατρικής άποψης περίπτωση κύησης σε δίδυμα, κατά την οποία το ένα έμβρυο απορροφά εντελώς το άλλο, εξαφανίζοντάς το. Με αφορμή αυτό λοιπόν, ας πω ότι το «L’Amant Double» μου μοιάζει να προέκυψε λες και ο Οζόν είχε για δίδυμο αδερφό στην κοιλιά της μητέρας του τον Γκασπάρ Νοέ, τον οποίο και τελικά απορρόφησε.
