Χωρίς καμία διάθεση αληθοφάνειας και ανάμεσα σε εκρήξεις, twists και ανθρωποκυνηγητά στην Ευρώπη, η Μίλα Κούνις με την Κέιτ ΜακΚίνον βρίσκουν τις στιγμές τους, καταφέρνοντας να μετατρέψουν μια ιδέα που βασίζεται στη λογική της υπερβολής και των παρεξηγήσεων σε κάτι που μπορεί να βγάλει γέλιο. Ως ένα όριο βέβαια αυτό, καθώς η φασαρία είναι αρκετή, όμως πίσω της κρύβεται μια ιστορία που αν βγάλεις από αυτήν το κατασκοπικό περιτύλιγμα, θα δεις 2 φίλες που αλληλοσυμπληρώνονται και προσπαθούν η μία τη ζωή της άλλης.
Στο ανάλαφρο και άκακο «Ο Κατάσκοπος που με Παράτησε» η Κούνις κερδίζει εύκολα τη συμπάθεια παίζοντας μια φιλήσυχη τριαντάρα που είχε την ατυχία να συνάψει σχέση με κατάσκοπο και βρίσκει την αφορμή να αλλάξει τη ζωή της, παρακινούμενη από τον εκρηκτική ,και πάλι περσόνα της ΜακΚίνον που δικαίως παίρνει τις καλές ατάκες ως η παρορμητική και θεότρελη φιλενάδα που μόνο καλό μπορεί να κάνει στις δύσκολες.
Η Σουζάνα Φόγκελ σκηνοθετεί με ένταση και με πατημένο το γκάζι, πατώντας πάνω σε κλισέ της κατασκοπικής περιπέτειας, στην προσπάθειά της να τα μετατρέψει σε αυτοαναφορικά κωμικά δρώμενα, και αφήνοντας πολύ χώρο αυτοσχεδιασμού στις 2 πρωταγωνίστριές της, μοιάζει σαν να γλυτώνει και η ίδια από τις εκρήξεις της ταινίας της.
