Σπουδαίος ηθοποιός μπορεί να μην είναι ο Μπεν Άφλεκ, έχει αποδειχθεί, όμως, ανά τα χρόνια ικανός κινηματογραφιστής, όπως προανήγγειλε το νουάρ «Χωρίς ίχνη» (2007, η καλύτερη ταινία του), επιβεβαίωσε το αστυνομικό «The town» και «νομιμοποίησε» το υπερτιμημένο οσκαρικό «Argo».
Εδώ, στο τέταρτο σκηνοθετικό του πόνημα, διασκευάζει εκ νέου ένα μπεστ σέλερ του Ντένις Λιέιν, συγγραφέα του «Χωρίς ίχνη», υποδυόμενος (άστοχα) ο ίδιος τον Τζο Κάφλιν, βετεράνο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου γιο αστυνόμου αλλά και δεινό ληστή τραπεζών, ο οποίος, παρότι επιμένει να μένει έξω από τον αιματηρό πόλεμο των γκάνγκστερ στη Βοστόνη του ’20, ωθείται σε συμμαχία με την ιταλική μαφία και επίβλεψη των λαθραίων ποτοεμπορικών της δραστηριοτήτων στην Τάμπα της Φλόριντα, όταν η ερωμένη και συνεργός του δολοφονείται από τον νονό της ιρλανδικής.
Και αρκείται, δυστυχώς, σε ένα επιπόλαιο και βιαστικό ξεφύλλισμα του βιβλίου, ακόμη και στο δεύτερο και πιο ενδιαφέρον μισό του φιλμ, όταν το μένος του ήρωα απλώνεται πέρα από την εντροπία των μαφιόζικων συμμοριών, στον χώρο των εγκληματικά αντιδραστικών δυνάμεων της εποχής.
Αποτέλεσμα, ένα νουάρ ναι μεν άψογο τεχνικά και υπέρκομψο αισθητικά, αλλά φανερά άνισο στον συντονισμό των χαμηλών του τόνων με τους υψηλούς και τελικά εντελώς άτολμο.
