Στο πρώτο «Pacific Rim», το οποίο έφερε την υπογραφή του οσκαρικού Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο, τεράστια πλάσματα εν ονόματι Καϊτζού ξεπηδούσαν από τον ωκεανό προκαλώντας χάος σε ολόκληρη τον πλανήτη. Η απάντηση της ανθρωπότητας στην συγκεκριμένη απειλή ήταν τα Γιάγκερ, αντίστοιχου μεγέθους ρομπότ, τα οποία λάμβαναν οδηγίες μέσω μιας γέφυρας νευρώνων που τα ένωνε με ένα ζευγάρι πιλότων στο εσωτερικό τους. Τότε, στον βωμό της τελικής επικράτησης είχε χρειαστεί να θυσιάσει τη ζωή του ο Στάκερ Πέντεκοστ (Ίντρις Έλμπα), ο πιο ικανός χειριστής Γιάγκερ παγκοσμίως.
Σε μια τυπική σεναριακή επιλογή για σίκουελ, το «Pacific Rim: Εξέγερση» βρίσκει τον πρωταγωνιστή του στο πρόσωπο του Τζέικ (Τζον Μπογιέγκα), γιου του Στάκερ Πέντεκοστ, ο οποίος αναγκάζεται να καταταγεί στην μονάδα των Γιάγκερ για να εγκαταλείψει τις παράνομες δραστηρίοτητες που είναι μπλεγμένος και να γλιτώσει την φυλακή. Δέκα χρόνια μετά την τελευταία εμφάνιση Καϊτζού στον πλανήτη, επικρατεί ένας περίεργος γενικός εφησυχασμός ενώ ένα νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα έχει τεθεί σε εφαρμογή για να αντικατασταθούν τα παλαιού τύπου Γιάγκερ με πιο σύγχρονα. Κανείς δεν περιμένει πως τα παραπάνω αποτελούν απλά μέρος ενός καλά ενορχηστρωμένου σχεδίου, μέχρι που κάνει την εμφάνισή του ένα νέο και εξελιγμένο Καϊτζού το οποίο φιλοδοξεί να αφανίσει την ανθρωπότητα. Πλέον, ο Τζέικ καλείται να αντιμετωπίσει το νέο κίνδυνο και να πολεμήσει σκληρά για να υπερασπιστεί την κληρονομιά του πατέρα του.
Χωρίς να παίρνει τον εαυτό της εντελώς στα σοβαρά, η πρώτη ταινία της σειράς είχε καταφέρει να προσφέρει απενεχοποιημένη διασκέδαση στους θεατές με ένα κόνσεπτ εμπνευσμένο από την ιαπωνική ανθολογία ταινιών Καϊτζού (όπως το «Gojira» του 1954 που αργότερα μετατράπηκε σε «Godzilla») εμπλουτισμένο με ευρηματική χρήση των ειδικών εφέ, εντυπωσιακές χορογραφίες μαχών και μια επιβλητική, σκοτεινή ατμόσφαιρα. Αντίθετα, στο «Pacific Rim: Εξέγερση» όλες οι μάχες λαμβάνουν χώρα υπό το φως του ηλίου, κάθε προσπάθεια για χιούμορ έχει το αντίθετο αποτέλεσμα από το επιθυμητό και τα επαναλαμβανόμενα σεναριακά κλισέ γίνονται πραγματικά αφόρητα. Τελικά, υπήρχε λόγος που ο Ντελ Τόρο αποσύρθηκε από την σκηνοθετική καρέκλα του πρότζεκτ και υποψιαζόμαστε ότι, μάλλον, δεν έφταιγε το ιδιαίτερα φορτωμένο του πρόγραμμα.
