Όλα μοιάζουν λάθος σε τούτο το απερίγραπτο φιλμικό τουρλουμπούκι όπου φιλόδοξος δικηγόρος πείθεται από μια πρώην του, που τώρα είναι υπάλληλος και μετρέσα φαρμακοβιομήχανου, να κινήσει αγωγή εναντίον του τελευταίου με βάση λίστα ασθενών που βλάφτηκαν από τα σκευάσματά του.
Αδικαιολόγητα κομψευόμενες γωνίες λήψης, βροντερή συμφωνική μουσική αβεβαιότητας στα πιο απίθανα σημεία, ερμηνείες σε πλήρη ασυγχρονία μεταξύ τους, κι ένα σενάριο-σουρωτήρι με χαρακτήρες ακατάληπτων κινήτρων (προσθέστε στους παραπάνω την κατατονική νοσοκόμα σύζυγο του ήρωα, το αινιγματικό αφεντικό του, κι έναν μηχανόβιο Κορεάτη εκτελεστή με αιμόπτυση!) όπου στοιχεία από ταινίες τύπου «Η ετυμηγορία» ή «Ολέθρια σχέση» μπουρδουκλώνονται με χιτσκοκικά.
Σε δουλειά να βρισκόμαστε, είπαν προφανώς οι γερασμένοι Άντονι Χόπκινς και Αλ Πατσίνο, αρκεί να πληρώνεται το ρεύμα (2016, Misconduct).
