Όχι ότι αποφεύγει την παγίδα της καρικατούρας τούτη η σκηνοθετημένη από Γερμανό, γυρισμένη στην Ελλάδα (στην Τήνο, που εδώ παριστάνει τη φιξιόν νήσο «Παλλαδίκι») και πλαισιωμένη από Έλληνες καρατερίστες «αντιμνημονιακή» κωμωδία γύρω από τις προσπάθειες των κατοίκων ενός νησιού μας να ξεγελάσουν τον εκ Μονάχου τραπεζικό υπάλληλο που ήρθε να επιθεωρήσει τις εγγυήσεις για ένα δάνειο –ένα νοσοκομείο κι έναν ηλεκτρικό σταθμό, ανύπαρκτα φυσικά- για να τον κάνουν να φύγει μια ώρα αρχύτερα.
Οι δικοί μας έχουν την τυπική πονηριά και την πειθώ, ο Γερμανός τη γνώριμη αυστηρότητα και τη νομοτυπία –τίποτα, πάντως, που να μην επιδέχεται «διόρθωσης», όπως προβλέψιμα αποδείχνεται. Απλά, υπάρχει εδώ μια δραματική συνέπεια και μια χαρακτηρολογική φροντίδα (στο κεντρικό πρόσωπο) που διαφοροποιεί το σύνολο από μια «ό,τι να΄ναι» φάρσα και το κάνει να κυλά σχετικά ευχάριστα