«Κυνηγοί της Χαμένης Κιβωτού», «Επιστροφή στο Μέλλον», «Γκρέμλινς» και «Ε.Τ.». Και όχι μόνο. Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ, ο άνθρωπος που καθόρισε πολιτιστικά, εμπορικά και καλλιτεχνικά τη δεκαετία του ‘80 ως σκηνοθέτης και παραγωγός, επιστρέφει με το «Ready Player One» στο μπλοκμπάστερ επιστημονικής φαντασίας και «βάζει όπισθεν» με συνοδηγό τον θεατή σε μία εικονική «όαση» κινηματογραφικής μνήμης, ανόθευτης ψυχαγωγίας κι αθεράπευτης νοσταλγίας. Μετά το κοινωνικά και πολιτικά επίκαιρο «The Post: Απαγορευμένα Μυστικά», ο ακούραστος δημιουργός κάνει το «νταμπλ» με την «εμπορική πραγματικότητα» της νέας ταινίας του και διασκευάζει ευφάνταστα το best-seller του Έρνεστ Κλάιν «Αν Είσαι Έτοιμος, Πάτα Enter».
Το 2045 ο κόσμος βρίσκεται στα όρια της ανέχειας και η ανθρωπότητα έχει βρει διαφυγή στο OASIS, ένα σύμπαν εικονικής πραγματικότητας που δημιουργήθηκε από τον ευφυή κι εκκεντρικό Τζέιμς Χάλιντεϊ (Μαρκ Ράιλανς). Ο θάνατος του θα αποτελέσει την αφετηρία ενός παγκόσμιου διαγωνισμού για την ιδιοκτησία του εικονικού κόσμου, ένα έπαθλο που θα αποκτήσει όποιος βρει πρώτος το ψηφιακό Πασχαλινό Αυγό (easter egg), που έχει κρύψει ο Χάλιντεϊ. Ο νεαρός Γουέιντ Γουότς (Τάι Σέρινταν) αποφασίζει να πάρει μέρος στο ιλιγγιώδες κυνήγι θησαυρού, ενώ παράλληλα ένας τεχνολογικός κολοσσός, η αδίστακτη IOI, αποτελεί τον πιο σοβαρό κι επικίνδυνο διεκδικητή του OASIS.
… μία οπτικοποιημένη μνήμη, στην οποία μπορείς να ανακαλέσεις αυτόματα εικόνες, μουσικές, χαρακτήρες και καταστάσεις που έχεις αποθησαυρίσει.
Το βιβλίο, ένας φόρος-τιμής στην ποπ κουλτούρα του ‘80 και παράλληλα ένα έπος φαντασίας και εικονικής πραγματικότητας, περιλαμβάνει πληθώρα στοιχείων και αναφορών που έχουν γίνει με τα χρόνια παγκόσμια παρακαταθήκη. Με το βλέμμα στραμμένο προς τα πίσω, στις ταινίες, τη μουσική και τη μόδα της δεκαετίας, η ρετρολαγνεία των καιρών μας έχει βρει άλλωστε νοσταλγικό άλλοθι σε πολλές πολιτιστικές αναφορές των ‘80s και ο Σπίλμπεργκ, ως θεματοφύλακας της παράδοσης της δεκαετίας, αποτελεί τον ιδανικό σκηνοθέτη για το βιβλίο του Κλάιν και μαζί τον πιο έμπιστο αφηγητή που μπορεί να ενορχηστρώσει την πολυπαραγοντική «συμφωνία».
Ο Σπίλμπεργκ στα πρώτα λεπτά της ταινίας και με οικονομία χρόνου (σε αντίθεση με τις πρώτες 100+ σελίδες του βιβλίου) καταφέρνει να συστήσει και τους δυο κόσμους του «Ready Player One», τον πραγματικό και τον εικονικό, παραμένοντας πιστός στο όραμα του Κλάιν και ζωντανεύοντας τόσο την εμβληματική εικόνα με τα φτωχικά τροχόσπιτα που αποτελούν τις «στίβες», όσο και τον εικονικό, όπου όλα είναι δυνατά. Από ‘κει και πέρα, η ταινία στήνει ένα συναρπαστικό πανηγύρι από ιδέες που σαρώνουν τον αμφιβληστροειδή. Μπορεί οι σεναριακές ευκολίες να μην αφήνουν απαραίτητα χώρο για αυθεντική αγωνία σχετικά με την εξέλιξη της πλοκής, από την άλλη το «Ready Player One» είναι πολλά περισσότερα από ένα πανάκριβο (και τεχνικά άψογο) φιλμ που συνδυάζει πραγματικότητα με CGI.
Ο Σπίλμπεργκ παίρνει αρκετές δημιουργικές ελευθερίες σε σχέση με το βιβλίο (το σενάριο της ταινίας συνυπογράφουν ο συγγραφέας μαζί με τον Ζακ Πεν των «Avengers») και μέσα από τις τρεις δοκιμασίες του Χάλιντεϊ επισκέπτεται ο ίδιος κινηματογραφικά είδη ή αναφορές που δείχνουν να αποτελούν και δικές του προσωπικές εμμονές. Και το σίγουρο είναι πως αποτελούν κοινό βίωμα των θεατών επίσης. Από την ιλιγγιώδη κούρσα με guest stars τον Κινγκ Κονγκ και τον T-Rex του «Jurassic Park», και τους συμμετέχοντες να οδηγούν τη DeLorean της «Επιστροφής στο Μέλλον», τη μηχανή του «Akira», το Interceptor από το «Mad Max», την αξέχαστη «Christine» ή το Batmobile του 1966, μέχρι την εμφάνιση των Iron Giant, Τζόκερ, Γκάνταλφ, Φρέντι Κρούγκερ, Alien, Hello Kitty κ.α. (η ταινία προσφέρεται για αμέτρητα pause, ώστε να εντοπίσεις όλους τους χαρακτήρες που εμφανίζονται) το «Ready Player One» κάνει μία πληθωρική χρήση αναφορών, αλλά με μία παιχνιδιάρικη διάθεση που «κλείνει το μάτι» στο κοινό. Ο OASIS είναι ένας «κόσμος» που παρέχεται δωρεάν. Είναι σχεδόν μία οπτικοποιημένη μνήμη, στην οποία μπορείς να ανακαλέσεις αυτόματα εικόνες, μουσικές, χαρακτήρες και καταστάσεις που έχεις αποθησαυρίσει. Είναι ένας κόσμος που νιώθεις οικείο. Ο Σπίλμπεργκ χρησιμοποιεί όλες τις αναφορές για να υπηρετήσει τους χαρακτήρες κι όχι ως αντιδάνεια προς εκμετάλλευση. Τα περισσότερα από τα παραπάνω άλλωστε παραμένουν κυρίως κρυφά, υπάρχουν ως easter eggs της ταινίας που προκαλούν το θεατή και αξίζει να τα ανακαλύψετε μόνοι σας.
[ΠΡΟΣΟΧΗ για SPOILERS] Μεγαλύτερη έκπληξη, και σκηνή που δεν υπάρχει στο βιβλίο, η δεύτερη δοκιμασία του «Ready Player One» είναι ένα κινηματογραφικό παιχνίδι του Σπίλμπεργκ και φόρος-τιμής στον αγαπημένο του Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Ποιος θα περίμενε πως 38 χρόνια μετά, οι θεατές θα επισκέπτονταν ξανά τη «Λάμψη» και ο Σπίλμπεργκ το σκηνικό του Ξενοδοχείου Overlook; Διόλου τυχαίο, μέσα στον κυκεώνα meta-αναφορών που κυριαρχούν στο «Ready Player One», αξίζει να σημειωθεί πως μετά το πέρας των γυρισμάτων της «Λάμψης», ο Σπίλμπεργκ γύρισε στο ίδιο μέρος τους «Κυνηγούς της Χαμένης Κιβωτού». [ΤΕΛΟΣ SPOILERS]
Το «Ready Player One» βρίσκει τα θετικά σημεία της διαφυγής, αλλά στο τέλος υπενθυμίζει πως οφείλεις να ανοίξεις το πλάνο στην πραγματικότητα.
Συνεπής στα χαρακτηριστικά trademarks που συναποτελούν τη φιλμογραφία του, ο βασικός ήρωας του «Ready Player One» είναι ο κοινός άνθρωπος-πρωταγωνιστής των ταινιών του Σπίλμπεργκ. Ο Γουέιντ Γουότς είναι ένας ορφανός έφηβος που βρίσκεται σε μία εξω-πραγματική συνθήκη και ο Τάι Σέρινταν (Cyclops στο «X-Men: Απόκαλιψ», «Δέντρο της Ζωής») ενσαρκώνει με αγνές προθέσεις το σπιλμπεργκικό alter-ego. Στον αντίποδα η Art3mis της Ολίβια Κουκ (που είχε αφήσει εξαιρετικές εντυπώσεις στο τηλεοπτικό «Bates Motel») είναι το δυναμικό αντίβαρο, εκείνη που προκαλεί τον Γουότς, έχει πολύ πιο καθαρό στόχο για την διεκδίκηση του OASIS, αλλά και του τι διακυβεύεται. Στο υπόλοιπο καστ, ο Μπεν Μέντελσον («Rogue One») στο ρόλο του Νόλαν Σορέντο, αφεντικό της ΙΟΙ, και ο Τ.Τζ.Μίλερ (I-R0k) διασκεδάζουν με τα κλισέ των χαρακτήρων τους, ενώ ο αγαπητός Μαρκ Ράιλανς (Όσκαρ Β’ Αντρικού για τη «Γέφυρα των Κατασκόπων») στο ρόλο του Χάλιντεϊ επικοινωνεί τη δυσκολία κοινωνικοποίησης ενός nerd με παιδική αφέλεια και ειλικρίνεια.
Μέσα από συναρπαστικά καρέ, ευρηματικές ιδέες, ταινίες, video games και υπό τους ήχους των Van Halen ή των Bee Gees, το ποπ αμάλγαμα του «Ready Player One» παρουσιάζει έναν κοινό τόπο παγκόσμιας κληρονομιάς. Μέσα σε έναν κόσμο βυθισμένο σε μία οθόνη κινητού ή υπολογιστή, το «Ready Player One» βρίσκει τα θετικά σημεία της διαφυγής, αλλά στο τέλος υπενθυμίζει πως οφείλεις να ανοίξεις το πλάνο στην πραγματικότητα. Και κυρίως υπερθεματίζει την εμπειρία και το βιωματικό ταξίδι περισσότερο από τον στόχο. «Σ’ ευχαριστώ που έπαιξες το παιχνίδι μου», λέει σε κάποια φάση ο Χάλιντεϊ. Και είναι σαν να ακούς τον ίδιο τον Σπίλμπεργκ, έναν σκηνοθέτη που βρήκε «σπίτι» στην κινηματογραφική αίθουσα και «οικογένεια» στα πρόσωπα των θεατών του. «Αν Είσαι Έτοιμος, Πάτα Enter» είναι ο ελληνικός τίτλος του βιβλίου του Έρνεστ Κλάιν. Παραφράζοντάς τον λοιπόν, κάθε φορά που θα είσαι έτοιμος Στίβεν, εμείς θα πατάμε Enter στην κινηματογραφική αίθουσα.
