«Ανοίγω τα μάτια και δεν βλέπω τίποτε».
Η κάμερα-κιβωτός «σαλπάρει» από το σκοτάδι για μία εκθαμβωτική περιπλάνηση στη ρωσική ιστορία από τις αρχές του 18ου αιώνα μέχρι τις παραμονές της μεγάλης επανάστασης. Γλιστρά απρόσκοπτα στις δεκάδες αίθουσες και στους δαιδαλώδεις διαδρόμους του μουσείου Ερμιτάζ στην Αγία Πετρούπολη, περιφέρεται αδιάκοπα ανάμεσα στα πολίτιμα εκθέματα και στις λαμπρές αναμνήσεις του.
Το ομιχλώδες παρελθόν ξαναζωντανεύει μέσα από τα βλέμματα και τα σχόλια του αόρατου σκηνοθέτη-αφηγητή κι ενός Γάλλου διπλωμάτη του 19ου αιώνα, οι οποίοι «συνταξιδεύουν» και συνομιλούν σε ένα χρόνο ρευστό, απροσδιόριστο ανάμεσα στο τότε και το τώρα.
Ο Αλεξάντερ Σοκούροφ καταργεί με ένα μοναδικό μονοπλάνο (δια χειρός του οπερατέρ του «Τρέξε, Λόλα, Τρέξε» Τίλμαν Μπίτνερ) κάθε χρονική και χωρική ασυνέχεια για να ξετυλίξει ιδανικά, σε μια σχεδόν… μεταφυσική χορογραφία την αέναη ροή της ανθρώπινης μνήμης και της ιστορίας και να μος υπενθυμίσει μελαγχολικά, με την τελική «έξοδο» στον ενεστώτα, πως σύντομα θα αποτελούμε κι εμείς ένα αναπόσπαστο τμήμα της. (Λευτέρης Αδαμίδης)
