Ο νεαρός Τέντι (Ραφαέλ Περσονάζ) εγκαταλείπει καριέρα και τις ανέσεις του Παρισιού για να ζήσει απομονωμένος στους παγετούς της Σιβηρίας. Εκεί, στη μέση του παγωμένου πουθενά, θα συναντήσει τον Αλεξέι, έναν Ρώσο καταζητούμενο που κρύβεται στα δάση. Η νέα ταινία του Γάλλου Σαφί Νεμπού (στη χώρα μας είχε προβληθεί το δικό του «Σημάδι Ενός Αγγέλου», το ‘08) απλώνει τη θεματική της παλέτα ανάμεσα στο ζητούμενο της αυτογνωσίας, την αναζήτηση προσωπικών ορίων και την επαφή με τη φύση.
Με αυτά για βάση, ο Νεμπού επιχειρεί να συνθέσει έναν ύμνο στη φιλία, γεγονός που πετυχαίνει με ασφαλή δραματουργία και σίγουρα δίχως να καινοτομεί, «διαβάζοντας» την προσέγγιση των δύο πρωταγωνιστών όχι μόνο ως γκρέμισμα στερεοτύπων και προκαταλήψεων, αλλά κυρίως μέσα απ’ την ανάγκη του σύγχρονου ανθρώπου να στραφεί στα κεφαλαιώδη. Μια ιδέα που λίγο πολύ πρεσβεύει και ο Σιλβέν Τεσόν, επιφανής Γάλλος συγγραφέας της ταξιδιωτικής λογοτεχνίας σε (αυτοβιογραφικό) βιβλίο του οποίου βασίζεται το φιλμ.
Στα ανοιχτού ορίζοντα πλάνα που ατενίζουν με δέος το επιβλητικό φυσικό τοπίο, ο Νεμπού αναζητά αφηγηματικές διόδους προκειμένου να μην εγκλωβιστεί ο θεατής σε μια ντοκιμαντερίστικη γωνιά παρατήρησης. Ενδεικτικά, υπάρχουν δύο ευρηματικές κι αναπάντεχα αστείες στιχομυθίες στην ταινία (η μία είναι εντελώς meta και σχετίζεται με την πολιτική επικαιρότητα στην Αμερική), οι οποίες τονώνουν τον ανθρώπινο παράγοντα σε ένα φιλμ όπου το σκηνικό επικρατεί, με τη συνδρομή της διεύθυνσης φωτογραφίας απ’ τον Ζιλ Πορτ. Ως προς αυτό δε, η παρουσία του πρωταγωνιστή Ραφαέλ Περσονάζ ευδοκιμεί στα αφιλόξενα «Δάση της Σιβηρίας».
