Πως επιβιώνεις σε ένα σπίτι στην καρδιά του δάσους μετά από μόνιμο μπλακάουτ που κόβει κάθε επικοινωνία από τον έξω κόσμο, την κοντινότερη κωμόπολη στα 30 μίλια και ελάχιστα αποθέματα βενζίνης για κίνηση; Κι όμως, οι αδελφές Νελ και Εύα, φοιτήτρια η μια και χορεύτρια η άλλη, επιβιώνουν, για μήνες ολόκληρους, ακόμα και μετά την απώλεια του πατέρα τους, του μόνου τους προστάτη.
Επιβιώνουν, αλλά ουδέποτε αποκτηνώνονται επαρκώς, παρά την υποβόσκουσα μεταξύ τους ζήλεια, την πείνα που τις θερίζει ή τον φόβο για την άγρια φύση που τους περιβάλλει απειλητικά και μπορεί ανά πάσα στιγμή να «ξεβράσει» κάποιο σαρκοβόρο ζώο ή κάποιον επιζήσαντα περίοικο με ληστρικές διαθέσεις. Δηλαδή η αδελφική (και δη η γυναικεία) αγάπη νικά κι όλα τα κακά σκορπά;
Αν ναι, αν αυτό είναι το μόνο (εμείς δεν εντοπίσαμε κανένα άλλο) θεματικό στίγμα ενός δράματος δοκιμαζόμενων σχέσεων που χρησιμοποιεί ένα τυπικό μοτίβο του φανταστικού σινεμά για να το στηρίξει, τότε τσάμπα ο κόπος, για όλους.
