Πρώην σεναριογράφος του Γιόακιμ Τρίερ σε πανέμορφες ταινίες όπως το «Reprise» και το «Όσλο, 31 Αυγούστου», ο νορβηγικής καταγωγής Έσκιλ Βογκτ ανέλαβε για λογαριασμό της πρώτης σκηνοθετικής του απόπειρας κάτι δύσκολο: θα προσπαθούσε να αποδώσει με όρους κινηματογραφικούς την υποκειμενική πραγματικότητα μιας νεαρής γυναίκας, η οποία έχει χάσει την όρασή της και παραμένει κλεισμένη καθημερινά στο διαμέρισμά της, επιχειρώντας να γεμίσει τις ώρες της και να απασχολήσει όσο μπορεί τη μοναξιά της.
Μέχρι ο σύζυγός της να γυρίσει από τη δουλειά, εκείνη βυθίζεται στις σκέψεις και στις φαντασιώσεις της, σκαρφίζεται εναλλακτικές ζωές για τον εαυτό της και μέσα από τις ιδεοληψίες της, αντλεί ολόκληρες ίντριγκες.
Το μεγαλύτερο κομμάτι κάθε μέρας γίνεται γι' αυτήν ένας ρευστός ωκεανός από συνειρμούς και αναμνήσεις, από φόβους και ανασφάλειες, από σεξουαλικά φετίχ και ερωτικούς πόθους, τους οποίους η ηρωίδα μεταμορφώνει σε alter egos και αμέσως μετά στέλνει να κατοικήσουν τον έξω κόσμο και να πρωταγωνιστήσουν στις δικές τους προσωπικές ιστορίες.
Επειδή, όμως, ο Βογκτ δεν θέλει η ταινία του να αποτελέσει μια απλή μελέτη πάνω σε μια μορφή ανθρώπινης αναπηρίας και την πρακτική εφαρμογή της στην καθημερινή ζωή, την προικίζει με επιπλέον διαστάσεις.
Κάπως έτσι, το «Blind» γίνεται όχι απλώς η προσπάθεια μιας τυφλής γυναίκας να επαναπροσδιορίσει το περιβάλλον γύρω της και να απελευθερώσει τον εσωτερικό της κόσμο, οξύνοντας στο έπακρο τη φαντασία της, αλλά και μια επίκληση στη δυνατότητα της συγγραφής και της καλλιτεχνικής δημιουργίας ως ένα πανίσχυρο μέσο απόδρασης, ως ανακούφιση και ως κάθαρση.
Επικαλούμενος μια οπτική και σεναριακή ευρηματικότητα που θολώνει δεξιοτεχνικά τα όρια ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό, ο Βογκτ παίζει διαρκώς με τις έννοιες της ψευδαίσθησης και φροντίζει ώστε το φιλμ του να παραμένει σταθερά απρόβλεπτο στον τρόπο με τον οποίο μεταφέρει τον θεατή και την πρωταγωνίστριά του από σκηνή σε σκηνή και από αφήγηση σε αφήγηση.
Πίσω από το ραδιούργο σκηνοθετικό του παιχνίδι, ωστόσο, ο Βογκτ κρύβει μια αξιέπαινη κατανόηση πάνω στην αποξένωση, τον αποπροσανατολισμό και τη δυσκολία προσαρμογής που επιφέρει η απώλεια της όρασης σε έναν κόσμο στον οποίο όλοι πασχίζουν να δουν και να ιδωθούν από τους άλλους.
Με την πολύτιμη ερμηνευτική συνεργία της ηθοποιού Ελεν Ντόριτ Πέτερσεν και την καταλυτική φωτογραφία του Θύμιου Μπακατάκη, ο Έσκιλ Βογκτ παίρνει ένα φιλμ που εκ πρώτης όψεως μοιάζει με τυπικό δράμα ασθένειας και το μετατρέπει σε μια χιουμοριστική, σέξι και πνευματώδη εμπειρία με την ικανότητα να αιφνιδιάζει.
