Σ’ αυτή τη νέα, φρέσκια και ξεκαρδιστική κινηματογραφική εκδοχή για τα «Στρουμφάκια», μόνο κινούμενα σχέδια πλέον, ένας μυστηριώδης χάρτης βάζει την Στρουμφίτα και τους καλύτερούς της φίλους, τον Σπιρτούλη, τον Σκουντούφλη και τον Προκόπη σε ένα συναρπαστικό αγώνα μέσα στο – γεμάτο μαγικά πλάσματα – Απαγορευμένο Δάσος για να βρουν ένα μυστηριώδες χαμένο χωριό πριν τα προλάβει ο μοχθηρός μάγος Δρακουμέλ. Επιβάτες ενός τρελού ταξιδιού, γεμάτου δράση και κίνδυνο, τα Στρουμφάκια βρίσκονται μπροστά στην ανακάλυψη του μεγαλύτερου μυστικού σε ολόκληρη την Στρουμφοιστορία.
Τα Στρουμφάκια: Το χαμένο χωριό είναι η πρώτη ταινία αποκλειστικά κινουμένων σχεδίων κι έτσι οι δημιουργοί επέστρεψαν στο σχεδιαστήριο για να ανακαλύψουν ξανά το κλασικό και μαγικό ύφος των Στρουμφ. «Διαβάσαμε τα πρώτα κόμιξ και μελετήσαμε το έργο του Peyo για να βρούμε το οπτικό ύφος της ταινίας ως φόρο τιμής στην προέλευση των Στρουμφ και του πώς έμοιαζαν» λέει o σκηνοθέτης Kelly Asbury (Shrek 2, Gnomeo and Juliet). «Αυτό επηρέασε κάθε τοποθεσία, εμφάνιση και τον σχεδιασμό των ίδιων των Στρουμφ, των μανιταροσπιτιών και των χρωμάτων». Η ταινία έχει σκέτη απόλαυση καθώς μεταφέρει τα Στρουμφάκια στον συναρπαστικό και επικίνδυνο κόσμο του Απαγορευμένου Δάσους. «Είναι μια χώρα που δεν έχουν ξαναβρεθεί, γεμάτη εκπλήξεις και γέλιο» λέει o σκηνοθέτης. «Λιβελούλες, δράκοι που βγάζουν φλόγες και έχουν πλάκα μέχρι να τους εξοργίσεις. Πανέμορφα, ευωδιαστά λουλούδια που σε τρώνε αν δεν προσέξεις. Φυτά που σε ενοχλούν με τα φιλιά τους».
Έμπνευση για τον κόσμο του Στρουμφοχωριού και τους νέους κόσμους της ταινίας ήταν φυσικά ο Βέλγος καλλιτέχνης Peyo που δημιούργησε τα Στρουμφάκια το 1958. «Το έργο του είναι εκτυφλωτικό και ανάλαφρο. Σχεδίαζε ανεπιτήδευτα» εξηγεί o Asbury. «Για το Απαγορευμένο Δάσος και το Χαμένο Χωριό, θέλαμε να είναι κάτι πρωτόγνωρο για το κοινό και για τα Στρουμφ, αλλά να ανήκει στον κόσμο τους. Πιο σκοτεινά χρώματα, πυκνές σκιές, παράξενες φυλλωσιές, φυτά που λαμπυρίζουν στο σκοτάδι, αυτά είναι καινούρια στοιχεία, αλλά έχουν κοινή γλώσσα με το ύφος του Peyo». Το κωμικό στοιχείο της ταινίας ήταν κάτι που ήθελε σκέψη. «Θέλαμε να γελάνε τόσο οι ενήλικες όσο και τα παιδιά, όπως και στα κόμιξ του Peyo, παρά να έχουμε διάφορα επίπεδα χιούμορ, άλλο για τα παιδιά και άλλο για τους μεγάλους» επισημαίνει o σκηνοθέτης. «Charlie Chaplin, Buster Keaton, Harold Lloyd, Laurel and Hardy, the Three Stooges. Όλοι γελάνε με το χιούμορ τους και ποτίσαμε την ταινία με αυτή τη διαχρονικότητα».
Φυσικά, εκτός από τα γέλια, η ταινία διακρίνεται για το πνεύμα της ειρήνης και της αρμονίας που χαρακτηρίζει τον κόσμο των Στρουμφ. «Το μήνυμα της ταινίας έχει να κάνει με την ομαδικότητα. Το Στρουμφοχωριό λειτουργεί ως μονάδα. Ο καθένας αποδέχεται τη διαφορετικότητα του άλλου και αλληλοσυμπληρώνονται για το κοινό καλό. Ένα παγκόσμιο μήνυμα πιο επίκαιρο από ποτέ».
