Τα «Φτερά του Έρωτα», πέρα από ένα εμπνευσμένο φιλμικό ποίημα, είναι και μια γλυκόπικρη ματιά στις καθημερινές χαρές της ζωής, μια ταινία αφιερωμένη στις μικρές, σχεδόν…αόρατες ανθρώπινες στιγμές. Ο Βέντερς ξεκινά αφουγκραζόμενος διακριτικά τα πάθη και τις αδυναμίες των Βερολινέζων, και μέσα από τα μάτια των αγγέλων του παρατηρεί από τόσο μακριά αλλά και από τόσο κοντά τις ιστορίες των θνητών.
Το Βερολίνο των προδομένων συναισθημάτων, των ανεκπλήρωτων ονείρων είναι ο ζηλευτός παράδεισος των έκπτωτων αγγέλων, τον οποίο παρατηρούν, χωρίς να μπορούν να νιώσουν ή να πληγωθούν. Των αγγέλων που προτιμούν το «τώρα» και όχι το «για πάντα», και που θα τολμήσουν να εγκαταλείψουν την επουράνια χάρη για να ερωτευθούν, να αισθανθούν αδύναμοι, να γίνουν θνητοί.
Αυτή ακριβώς την μεταμόρφωση ενός αγγέλου σε άνθρωπο θα επιλέξει να παρακολουθήσει η κάμερα του Βέντερς, με ένα πάθος ανεπανάληπτο στην καριέρα του, ακριβώς επειδή έμμεσα περιγράφει την προσωπική του "πτώση" από τα ύψη του αιθέριου στον…κολασμένο παράδεισο του έρωτα.
Και στη διαδικασία παρασύρει μαζί του κάθε θεατή που συνέβη να ακολουθήσει μια ανάλογη ρομαντική πτώση στη ζωή του. (Ανδρέας Κύρκος)
