Σε ένα απομονωμένο χωριό της Σικελίας κυκλοφορεί η είδηση ότι ο 13χρονος Τζουζέπε αγνοείται. Καθώς ο πατέρας του Τζουζέπε φημολογείται ότι έχει μετατραπεί σε πληροφοριοδότη της αστυνομίας, οι κάτοικοι είναι σχεδόν βέβαιοι ότι η Μαφία κρύβεται πίσω από την απαγωγή του αγοριού αλλά κανείς δεν φαίνεται να νοιάζεται πραγματικά για το μέλλον του. Κανείς εκτός από την Λούνα, μια ερωτευμένη με το νεαρό μαθήτρια, η οποία αποφασίζει να σπάσει την ομερτά του περίγυρου και να ρίξει φως στη μυστηριώδη εξαφάνιση.
Η πρώτη μας γνωριμία με το κινηματογραφικό όραμα των Φάμπιο Γκρασαντόνιο και Αντόνιο Πιάτσα έγινε πίσω στο 2013, όταν το «Salvo» μία μινιμαλιστική γκανγκστερική ιστορία αγάπης μας σύστησε στο ταλέντο ενός πολλά υποσχόμενου σκηνοθετικού διδύμου, κερδίζοντας συγχρόνως το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στην Εβδομάδα Κριτικής του Φεστιβάλ Καννών. Στην καινούρια τους ταινία, που άνοιξε το ίδιο τμήμα στις Κάννες τον περασμένο Μάιο, οι Ιταλοί σκηνοθέτες και σεναριογράφοι επιλέγουν να κινηθούν στον ίδιο θεματικό άξονα με το ντεμπούτο τους αλλά διαφοροποιούνται αισθητά σε σχέση με το πως αποφασίζουν να μεταφέρουν την ιστορία τους στο πανί.
Βασισμένοι στην αληθινή ιστορία της απαγωγής ενός νεαρού αγοριού από τη Μαφία που στιγμάτισε την Ιταλία των 90s, οι Γκρασαντόνιο και Πιάτσα αποφεύγουν μια αυστηρά ρεαλιστική προσέγγιση των πραγματικών γεγονότων και χρησιμοποιούν στοιχεία από την αρχαία ελληνική μυθολογία και τα παραμύθια των αδελφών Γκριμ για δώσουν στην ταινία τους μια αύρα μεταφυσικού. Δεν τους ενδιαφέρει να μείνουν πιστοί σε όσα συνέβησαν αλλά περισσότερο να αποκαταστήσουν αυτό που αντιλαμβάνονται οι ίδιοι ως μια τεράστια αδικία, το γεγονός ότι ο Τζουζέπε δεν έγινε ποτέ στην ζωή του δέκτης αληθινής αγάπης. Για αυτό ακριβώς τον λόγο επινοούν τον χαρακτήρα της Λούνα, ενός κοριτσιού που αψηφά τους φόβους της και την αδιαφορία της τοπικής κοινωνίας στην προσπάθεια να σώσει τον αγαπημένο της φίλο.
Στα «Μυστήρια της Σικελίας» οι σινεφίλ αναφορές και τα κινηματογραφικά δάνεια από ταινίες όπως η «Νύχτα του Κυνηγού» του Τσάρλς Λότον αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο όσων σε ελκύουν κατά την θέασή της. Εξαιρετικά κινηματογραφημένο, με το γκροτέσκο και το λυρικό να συνυπάρχουν σε αρμονία, το φιλμ των Γκρασαντόνια και Πιάτσα εκτός από κατασκευαστική αρτιότητα διαθέτει την τόλμη να διηγηθεί μια πασίγνωστη στην χώρα τους ιστορία με ένα ονειρικό ύφος που θα μπορούσε εύκολα να παρεξηγηθεί. Αν εξαιρέσει κανείς κάποιους νεκρούς χρόνους που θα μπορούσαν να είχαν παραληφθεί, το σκηνοθετικό δίδυμο διαθέτοντας ως πρώτη ύλη τα γεγονότα ενός στυγερού εγκλήματος καταφέρνει να αφηγηθεί μια ατμοσφαιρική και εξόχως συγκινητική ιστορία αγάπης, βρίσκοντας το φως εκεί που νομίζεις πως υπήρχε μόνο σκοτάδι.
