Πριν λίγα χρόνια, ο βετεράνος ταξιδιωτικός συγγραφέας Μπιλ Μπράισον αποφάσισε να διασχίσει πεζή το περίφημο μονοπάτι των Απαλαχίων Ορών που εκτείνεται κάπου στα 2.200 μίλια και διατρέχει 14 πολιτείες. Η γυναίκα του είχε τις αντιρρήσεις της εκτός κι αν είχε κάποιον παρέα και ο Μπράισον δεν κατάφερε να πείσει κανέναν, ώσπου ένας ξεχασμένος νεανικός του φίλος δήλωσε προθυμία.
Βασίζοντας τους κωμικούς (περισσότερο) και δραματικούς (πολύ λιγότερο) ελιγμούς του στην προχωρημένη ηλικία των δυο αντρών και τους διαμετρικά αντίθετους χαρακτήρες τους (σοβαρός, καλλιεργημένος και αθλητικός ο Μπράισον, αλκοολικός, υπέρβαρος και χαβαλεδιάρης ο Κατζ), η ταινία ξετυλίγει την πολύμηνη πορεία τους λιτά μεν και χωρίς φιοριτούρες, αλλά απρόσωπα και με τη λογική της φάρσας της ανδροπαρέας – ειδικά στο δεύτερο μισό όπου τα γκαγκς φλερτάρουν επικίνδυνα με την… κλωτσοπατινάδα. Όχι ότι το σύνολο δεν είναι συμπαθές, πάντως χωρίς το εκτόπισμα των Ρέντφορντ και Νόλτε, που δείχνουν να το καταδιασκεδάζουν, το φιλμ θα είχε πιθανότατα καταλήξει στα τηλεοπτικά αζήτητα.
