Βρισκόμαστε στο Χόλιγουντ του 1927. Ο λαμπερός ζεν πρεμιέ και σταρ του βωβού κινηματογράφου Ζορζ Βαλεντίν συνειδητοποιεί πως η έλευση του ήχου θα φέρει το τέλος της καριέρας του και πέφτει σε κατάθλιψη. Αντίθετα, η Πέπι, μια όμορφη ανερχόμενη ηθοποιός, τρελά ερωτευμένη με τον Ζορζ, εξελίσσεται σε μεγάλη σταρ του ομιλούντα κινηματογράφου. Το The Artist δεν αναφέρεται σε βωβή ταινία. Είναι η ίδια βωβή ταινία: τα λόγια των πρωταγωνιστών δεν ακούγονται, αλλά βγαίνουν με κάρτες σφήνα στις σκηνές, όπως στις ταινίες των αρχών του προηγούμενου αιώνα. Δυο κόσμοι συγκρούονται ποιητικά και μελοδραματικά, με αποτέλεσμα μια πανέμορφη, διασκεδαστική, συγκινητική ρομαντική κομεντί. H ταινία, όμως, πάνω απ' όλα εξυμνεί τον έρωτα, την τέχνη και την ίδια τη ζωή. Όλα μαζί δένουν περίφημα στην υψηλής αισθητικής ασπρόμαυρη παλέτα του σκηνοθέτη Μισέλ Χαζαναβίσιους, ο οποίος δεν έφτιαξε απλώς μια ταινία με ρετρό ύφος, αλλά ένα έργο τέχνης, που εξελίσσεται σε μια ασπρόμαυρη, γοητευτικά παλιομοδίτικη φαντασμαγορία. Οι σκηνές της ταινίας ξεχειλίζουν ζωντάνια και μουσική, ενώ αποτίει φόρο τιμής στους μετρ του βωβού κινηματογράφου Φριτς Λανγκ, Βίλχελμ Μουρνάου και Ερνστ Λιούμπιτς.
Η ταινία είναι ήδη υποψήφια για έξι χρυσές σφαίρες, ενώ τα προγνωστικά θέλουν όχι μόνο να παίρνει υποψηφιότητες για Όσκαρ, αλλά και να κερδίζει.
