Αν το «Μάντεψε Ποιος θα Έρθει το Βράδυ» επεφύλασσε μία δυσάρεστη έκπληξη για τον πατέρα που έφερε αντίρρηση στον διαφυλετικό γάμο της κόρης του την δεκαετία του '70, το «Θεέ Μου τι Σου Κάναμε;» έχει τρεις επιπλέον δυσάρεστες εκπλήξεις για ένα συντηρητικό, θρησκόληπτο ζευγάρι, το οποίο βλέπει τις κόρες του να διαλέγουν γαμπρούς που αντιπροσωπεύουν την φυλετική και θρησκευτική πολυσυλλεκτικότητα της σημερινής Γαλλίας.
Η αντίθεση των καθώς πρέπει Βερνέιγ με τους τέσσερις γαμπρούς – ένας Εβραίος, ένας Μουσουλμάνος, ένας Ασιάτης και ένας μαύρος – είναι η βασική πηγή του χιούμορ της ταινίας, η οποία όμως έξυπνα αποφεύγει την παγίδα του έμμεσου ρατσισμού και προκατάληψης με την σοφή και καθ'όλα πειστική επιλογή να βάλει το φυλετικό και θρησκευτικό χιούμορ στα στόματα όλων ανεξαρτήτως των χαρακτήρων.
Έτσι, δεν είναι μόνο ο ελαφρώς οπισθοδρομικός πατέρας εκείνος που αναπαράγει τα διάφορα στερεότυπα ως αιτία προβλημάτων και αντιμετωπίζει τα σηκωμένα φρύδια των επίσης παλαιομοδίτικων γνωστών του, αλλά και οι τέσσερις γαμπροί μεταξύ τους κάνουν το ίδιο, σε μερικές περιπτώσεις βρίσκοντας ως πραγματικά μόνο κοινό σημείο μεταξύ τους το γεγονός ότι αντιπαθούν τους άλλους τρεις.
Η ανάλαφρη (αν και αρκετά συμβατική αφηγηματικά) ιστορία που προκύπτει από την προσπάθεια συμβίωσης όλων αυτών των ανθρώπων, καταφέρνει με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο να εξυπηρετήσει την κωμωδία καταστάσεων αλλά και να καυτηριάσει την μυωπική και γεμάτη προκατάληψη αντιμετώπιση του Άλλου, ακόμη και από εκείνους που έχουν υποφέρει και οι ίδιοι την ίδια ταμπέλα.
Και αν στο φινάλε η ταινία, η πλέον μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία της χρονιάς στη Γαλλία, υποκύπτει στον πειρασμό της εύκολης και γλυκερής λύσης, αυτό δεν αναιρεί την φοβερά διασκεδαστική, και αναπάντεχα οξυδερκή, πορεία της προς τα εκεί, χάρη κυρίως στις διαλεχτές κωμικές ερμηνείες των βασικών πρωταγωνιστών. Μία ευχάριστη έκπληξη.
