Η Σε-Χι ζει μόνιμα με τον τρόμο ότι ο σύντροφός της θα βαρεθεί την εμφάνισή της και με τη βοήθεια ενός πλαστικού χειρούργου αποφασίζει να αλλάξει πρόσωπο για να επιστρέψει και να τον διεκδικήσει εκ νέου. Ομως η εμμονή για το πώς μας βλέπουν οι άλλοι μπορεί να μετατραπεί σε έναν επικίνδυνο φαύλο κύκλο ζήλιας, σύγχυσης και απεγνωσμένης αναζήτησης της ταυτότητας μας, υποστηρίζει ο Κιμ Κι-Ντουκ στην 14η ταινία του, με άξονα μια σειρά τόσο απίθανων συμπτώσεων που φτάνει στα όρια του σουρεαλισμού.
Ανατρέπει λοιπόν την ιδέα «Ο χρόνος καταστρέφει τα πάντα» που τόσο μηδενιστικά εξέφρασε ο Γκασπάρ Νοέ στο «Μη Αναστρέψιμος» και ανταπαντά πως είναι οι άνθρωποι που, ως ατελή πλάσματα, εύκολα εκτροχιάζονται σε συμπεριφορές ανόητες, υστερικές και επιπόλαιες. Πάνω απ όλα όμως είναι κυκλοθυμικοί, όσο και αυτή η ταινία που μέσα από αχαλίνωτες υπερβολές, σεναριακές απιθανότητες, υπαρξιακή ένταση και τραγικό ρομαντισμό καταλήγει να την λατρεύεις και να την μισείς από τη μια στιγμή στην άλλη. Με την παραγωγικότητα που τον διακρίνει, ο Κιμ Κι-Ντουκ ίσως αργήσει να φτάσει ξανά τα επίπεδα του «Ολομόναχοι Μαζί», όμως σε καμία περίπτωση δεν έχει στερέψει από έμπνευση και εκκεντρικές ιδέες. Και ξαφνικά ανοίγεις την τηλεόραση, πέφτεις πάνω στο «Εxtreme Μakeover» και αναθεωρείς τις απόψεις σου περί εκκεντρικότητας και υπερβολής.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΣΑΒΟΣ
