Μπορεί σεβαστή μερίδα κριτικών να τον περιόριζε επί σειρά ετών στα ασφυκτικά στερεότυπα ενός αυστηρά queer σκηνοθέτη, ο Τοντ Χέινς φρόντισε, παρ' όλα αυτά, να τους απαντήσει με μια διαρκώς απρόβλεπτη και με διάπλατα ανοιχτούς ορίζοντες φιλμογραφία η οποία κατόρθωνε, με πάντα σεμνούς προϋπολογισμούς, να δημιουργεί σε κάθε ταινία κι από ένα συναισθηματικά γενναιόδωρο σύμπαν.
Δύο χρόνια αφότου κατάφερε να αγγίξει ένα ευρύτερο κοινό με τον ήρεμο ρομαντικό τυφώνα του «Carol», ο Χέινς αιφνιδιάζει και πάλι με την επιλογή του να μεταφράσει και να αποδώσει μια παραμυθένια δημιουργία σπιλμπεργκικών αποχρώσεων μέσα από τις δικές του πανέμορφες ιδιοσυγκρασίες. Κινηματογραφική μεταφορά ενός εικονογραφημένου παιδικού βιβλίου του Μπράιαν Σέλζνικ, του ίδιου συγγραφέα από τον οποίο ο Μάρτιν Σκορσέζε εμπνεύστηκε πριν μερικά χρόνια το «Hugo», το «Wonderstruck» ενώνει δυο ιστορίες από διαφορετικές εποχές στην ίδια αρμονική αφήγηση.
Η μία ιστορία, ιδωμένη ως ένα κομμάτι βωβού και ασπρόμαυρου σινεμά, μας συστήνει την Ρόουζ, ένα μοναχικό κορίτσι από το Νιού Τζέρσεϊ του 1927, που έχει στερηθεί την ακοή του εκ γενετής και ζει χωρίς μητέρα. Η άλλη ιστορία μιλάει για τον Μπεν, ένα αγόρι από την επαρχιακή Μινεσότα του 1977, επίσης χωρίς μητέρα και χωρίς να έχει γνωρίσει πατέρα, το οποίο ονειρεύεται μια καλύτερη ζωή. Οι δυο μικροί ήρωες θα εγκαταλείψουν κάποια στιγμή τη γενέτειρά τους, ακολουθώντας μια παρόρμηση η οποία θα τους οδηγήσει στη Νέα Υόρκη και σε μια σειρά από συμπτώσεις και συναντήσεις οι οποίες θα συνδέσουν τα φαινομενικά ξέχωρα πεπρωμένα τους με αναπάντεχες γέφυρες.
Ο Χέινς αφήνει τις περιπέτειες των δυο παιδιών να μιλήσουν για το πώς οι ανθρώπινες υπάρξεις δημιουργούν πανέμορφους αστερισμούς στον αχανή γαλαξία που αποκαλούμε ζωή.
Ο Χέινς ζωντανεύει στην οθόνη το βιβλίο του Σέλζνικ σκηνοθετώντας από καρδιάς, με βλέμμα συνεπαρμένο και ονειροπόλο, ένα φιλμ που μπορούν να παρακολουθήσουν με την ίδια ευχαρίστηση όλες οι ηλικίες. Πίσω από την περιπλάνηση των μικρών πρωταγωνιστών του, ωστόσο, ο 56χρονος σκηνοθέτης κρύβει μια ενήλικη θεματική την οποία ανέκαθεν υπηρετούσε μοναδικά, στις περισσότερες δημιουργίες του, είτε πρόκειται για το «Safe» και το «Velvet Goldmine» είτε για το «Ο Παράδεισος Είναι Μακριά» και το «I' m Not There»: το αίτημα του να ανήκεις κάπου και να εξαργυρώνεις την όποια διαφορετικότητά σου βρίσκοντας κατανόηση και ανακούφιση στο πλευρό μιας δικής σου φυλής.
Το «Wonderstruck» δεν είναι μόνο αυτό, όμως. Με τον βετεράνο διευθυντή φωτογραφίας Έντ Λάκμαν και τον εξαίσιο σχεδιαστή παραγωγής Μαρκ Φρίντμπεργκ να τον βοηθούν στο να αναπαραστήσει τη Νέα Υόρκη πότε ως μια εξωπραγματική μεγαλούπολη της δεκαετίας του '20 και πότε μέσα σε όλη τη seventies βοή και πυρετό της, ο Χέινς απευθύνει μια κινηματογραφική χειρονομία αγάπης στη θρυλική μητρόπολη που ανέκαθεν χρησίμευε ως καταφύγιο των πάσης φύσεως αταίριαστων, δωρίζοντας τις μυθολογίες και τη γεωγραφία της σε οποιοδήποτε «χαμένο παιδί» έψαχνε ένα μέρος για να ριζώσει.
Μπορεί όλα τα παραπάνω να υπαινίσσονται μια ταινία προορισμένη αποκλειστικά για ενήλικες, το «Wonderstruck» επιθυμεί, ωστόσο, να αντιμετωπιστεί ως ένα παραμύθι, πίσω από τις παιχνιδιάρικες αφέλειες και τις γοητευτικές επιφάνειες του οποίου ο σκηνοθέτης ανακαλύπτει ένα ολόκληρο εννοιολογικό σύμπαν. Με τη μεγαλοψυχία που είναι προφανές ότι κατέχει ως δημιουργός, ο Χέινς αφήνει τις περιπέτειες των δυο παιδιών να μιλήσουν για το πώς οι ανθρώπινες υπάρξεις συνδέονται και αλληλοσυμπληρώνονται, με τρόπους μυστηριώδεις και συνάμα λυτρωτικούς, πώς αναμετρούνται με το παρελθόν και συμφιλιώνονται μαζί του, πώς συντηρούν λατρευτικά τις μνήμες τους και δημιουργούν πανέμορφους αστερισμούς στον αχανή γαλαξία που αποκαλούμε ζωή.
Με μια κλιμακούμενη συγκινησιακή δύναμη, η οποία ξεσπάει γλυκύτατα στην οθόνη κατά το τελευταίο μέρος του φιλμ, ο σκηνοθέτης αποχαιρετά τους θεατές του με την εικόνα ενός κόσμου όπου οι άνθρωποι δεν προσδιορίζονται από τη διαφορετικότητά τους, από το τι μπορούν να αντιληφθούν απλά με την όραση και την ακοή τους, αλλά από το τι αισθάνονται. Και καθώς η Νέα Υόρκη βυθίζεται αιφνίδια στο σκοτάδι, σε μια πραγματικά υπέροχη σκηνή η οποία μας περιμένει κοντά στο φινάλε, για τρεις ήρωες ετοιμάζεται να ξημερώσει μια καλύτερη μέρα.
