ΣΕΝΑΡΙΟ Ρομπέρτο Ορτσι, Αλεξ Κέρτζμαν ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ Σάιγια Λα Μπαφ, Μέγκαν Φοξ, Τζος Ντουαμέλ, Ρέιτσελ Τέιλορ, Γιον Βόιτ ΔΙΑΡΚΕΙΑ 144 ΔΙΑΝΟΜΗ UIP
H ΙΣΤΟΡΙΑ Ο πόλεμος μεταξύ των ιπποτικών Autobots και των ολέθριων Decepticons, νοήμονων, γιγάντιων, «πολυμορφικών» ρομπότ αναζωπυρώνεται επί…γήινου εδάφους
Το «Τransformers» λέει πολλά για την ικανότητα του Μπέι ως σκηνοθέτη και του Τζέρι Μπρουκχάιμερ ως παραγωγού. Δεύτερη (μετά το «Νησί») ταινία του μεν, μακριά από την προστατευτική ομπρέλα του δε (ο οποίος και τον ανέδειξε ως σκηνοθέτη, δίνοντάς του τα «Κακά Παιδιά», «Βράχο» και «Περλ Χάρμπορ»), αποδεικνύει ξεκάθαρα και πέρα πάσης αμφιβολίας, πως αν ο Μπέι δεν έχει μια ισχυρή προσωπικότητα πάνω από το κεφάλι του να του επιβάλει κατευθυντήριες γραμμές, δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένας φαντασμένος πλανοθέτης, που κλέβει εικόνες και ιδέες από όποιον και όπου βρει (το σινεμά, την τηλεόραση, τη διαφήμιση, τα καρτούν, τα τυρογαριδάκια…). Στα μεγαλεπήβολα πονήματά του σημασία δεν έχει ποιος βρίσκεται ή τι συμβαίνει μέσα στο πλάνο, αλλά αν το πλάνο αυτό καθεαυτό είναι θορυβωδώς εκθαμβωτικό.
Το «Τransformers» δεν αποτελεί εξαίρεση, αλλά έχει την ατυχία αφενός να απευθύνεται κυρίως στο παιδικό (πολύ παιδικό) κοινό και αφετέρου να διασπάται σε πολλούς (πάρα πολλούς) χαρακτήρες. Αποτέλεσμα: εκτός από το αλλοπρόσαλλο patchwork (που φέρνει στο μυαλό από «Πόλεμο Των Αστρων» μέχρι «Τoy Story», «Αυτοκίνητα» και ό,τι άλλο… δεν φαντάζεστε) κινηματογραφικών ειδών και διαθέσεων του Μπέι, πρέπει να υπομείνεις και όλους τους ηθοποιούς σε ένα θέατρο του παραλόγου, να σατιρίζουν παρά να ερμηνεύουν τους ρόλους τους. Οσο για την υπόθεση, την εξέλιξη αυτής τη γνωρίζεις πριν καν κόψεις το εισιτήριο…
ΙΩΑΝΝΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
