Τι θα απογίνει ο Τρούμαν, το λατρεμένο του μπόξερ; Αυτό είναι που πρωτίστως απασχολεί τον Χούλιαν, μεσήλικα ηθοποιό που πεθαίνει από καρκίνο, και μονάχα ακολούθως οι απολογισμοί με συγγενείς, φίλους και συναδέλφους. Η δραμεντί του Ισπανού Κεσκ Γκάι παρακολουθεί τα τελευταία του ξεκαθαρίσματα με τα εγκόσμια μέσα από το πρίσμα του παιδικού του φίλου Κάρλος, οικογενειάρχη εκπαιδευτικού που φθάνει στη Μαδρίτη από το Μόντρεαλ για να τον συνδράμει. Και το κάνει με την ίδια ψυχραιμία και αξιοπρέπεια που αντιμετωπίζει ο Χούλιαν τη θνητότητά του.
Η παντελής έλλειψη μεμψιμοιρίας απέναντι στην επερχόμενη ημερομηνία λήξης, που δίνει και τον τόνο τούτου του χρονικού προαναγγελθέντος θανάτου, σε συγκινεί και σε κυριεύει χωρίς εκβιασμούς, μέσα από διαλόγους που σταθμίζουν με ακρίβεια το χιούμορ με την πίκρα, σκηνές συναντήσεων που βυθομετρούν την ανθρώπινη συμπεριφορά και ερμηνείες –ειδικά του αμίμητου Ρικάρντο Ντάριν- που σε «χαλαρώνουν» με τη φυσικότητά τους, συμφιλιώνοντάς σε με την ιδέα της δικής σου φθαρτότητας.
