Το Φεβρουάριο του 1989 ο Σαλμάν Ρούσντι καταδικάστηκε σε θάνατο ύστερα από τη συγγραφή των Σατανικών Στίχων (εκδ. Ψυχογιός). Το βιβλίο, ένα από τα πιο εμβληματικά μυθιστορήματα του 20ού αιώνα, το οποίο εκδόθηκε το 1988 μιλούσε για τη θρησκεία, την πίστη και τον έρωτα. Ωστόσο, το περιεχόμενό του έδωσε στον Αγιατολάχ Χομεϊνί την αφορμή να διατάξει την εκτέλεση του Ρούσντι με την αιτιολογία πως στρεφόταν «ενάντια στο Ισλάμ, τον Προφήτη και το Κοράνι». Ο θρησκευτικός ηγέτης του Ιράν εξέδωσε «φετφά», δηλαδή διάταγμα που υποχρέωνε κάθε πιστό μουσουλμάνο να δολοφονήσει το συγγραφέα, ώστε να κερδίσει μια θέση δίπλα στον Προφήτη.
Μετά την έκδοση του διατάγματος, ο συγγραφέας αναγκάστηκε να ζει λαθραία και να μετακινείται από σπίτι σε σπίτι με τη διαρκή παρουσία μιας ομάδας ένοπλων φρουρών ασφαλείας. Εκείνη την περίοδο αποφάσισε να επιλέξει ένα ψευδώνυμο, το οποίο θα χρησιμοποιούσε η αστυνομία για τη δική του προστασία. Έφερε στο νου του τους αγαπημένους του συγγραφείς και άρχισε να κάνει διάφορους συνδυασμούς με τα ονόματά τους. Και τότε το βρήκε: ο Κόνραντ και ο Τσέχοφ. Έτσι προέκυψε ο Τζόζεφ Άντον.
Μέσα από το βιβλίο Τζόζεφ Άντον ο Ρούσντι αφηγείται εκείνα τα εννιά δύσκολα χρόνια της ζωής του, κατά τα οποία έζησε στο πετσί του την απομόνωση και τη σκληρότητα ενός ολόκληρου συστήματος. Την ίδια στιγμή εξυμνεί τη δύναμη της ανθρώπινης θέλησης, ενώ διηγείται για πρώτη φορά την ιστορία ενός από τους πιο κρίσιμους αγώνες που δόθηκαν στην εποχή μας για την ελευθερία του λόγου.
Εκδ. Ψυχογιός, μτφρ.: Έλλη Συλογίδου
