Το θέμα του δικαιώματος στη διαφορετικότητα επανέρχεται στο σινεμά του Καναδού Ζαν-Μαρκ Βαλέ («C.R.A.Z.Y.», «Dallas Buyers Club») μέσα από μια ιστορία διαχείρισης πένθους που θέλει να είναι… διαφορετική: αντί για λύπη, ο τραπεζικός επενδυτής Ντέιβις Μίτσελ νιώθει μια πρωτόγνωρη απελευθέρωση μετά το θάνατο της γυναίκας του σε τροχαίο, κάτι που θα εκδηλωθεί με σταδιακή απόρριψη της συμβιβασμένης του ζωής, ανεύθυνη συμπεριφορά απέναντι στον πεθερό/αφεντικό του, μανιώδη καταστροφή αντικειμένων καθημερινής χρήσης, αλλά και μια ασυνήθιστη φιλία με μια υπάλληλο εταιρείας αυτόματων μηχανών πώλησης στην οποία άρχισε να εξομολογείται τη ζωή του μέσα από ένα γράμμα παραπόνων.
Το κόνσεπτ είναι όντως ξεχωριστό, όχι όμως και η δραματική του ανάπτυξη. Οι εικόνες της «κατεδάφισης» της προηγούμενής του ζωής που επιχειρεί ο ήρωας βροντοφωνάζουν τη μεταφορική τους σημασία και ανακυκλώνονται χωρίς την παραμικρή αίσθηση διακριτικότητας ή υπαινιγμού, ενώ το κεντρικό θέμα υπερφορτώνεται το τελευταίο ημίωρο με την αποκάλυψη των ιδιαιτεροτήτων ενός ανήλικου δευτεραγωνιστή. Από τον συνολικό παροξυσμό, ωστόσο, σώζονται οι προθέσεις και κάποιες δυνατές σόλο σκηνές του Τζέικ Τζίλενχαλ, πειστικού στο ρόλο του υπό σοβαρή κρίση ταυτότητας χήρου μεγαλοαστού.
