Μεταξύ αρχών της δεκαετίας του ’90 και μέσων του 2000 κινείται τούτη η δραματοποίηση της επίπονης αστυνομικής έρευνας για τον εντοπισμό ενός ασύλληπτου σίριαλ κίλερ που τρομοκρατούσε το Παρίσι από τα χρόνια του ’80.
Οι εποχές, ενδεικτικές, αφορούν το πριν και το μετά της δυνατότητας χρήσης της εξέτασης DNA και τα κεντρικά πρόσωπα έναν νεόφυτο επιθεωρητή που παθιάζεται εξαρχής με την υπόθεση και τη μετέπειτα συνήγορο υπεράσπισης του βασικού υπόπτου για τους κατ’ εξακολούθηση φόνους.
Όμως ο παραλληλισμός όλων των παραπάνω, επιδέξιος όσο και ανιαρά μηχανιστικός, μένει δυστυχώς στο επίπεδο του απλού σχολιασμού των αστυνομικών μεθόδων, που από ελλειμματικοί και γραφειοκρατούμενοι που ήταν εκσυγχρονίστηκαν αλματωδώς χάρη στην επιστήμη, και της επιδερμικής περιγραφής των χαρακτήρων, των οποίων την εμμονή μοιάζει να κινητοποιεί το επαγγελματικό βίτσιο μάλλον παρά κάποια συνειδητή στάση ζωής.
