Ο λόγος για τη Σέριλ Κίρσενμπαουμ, βιολόγο στο Πανεπιστήμιο του Τέξας και δημοσιογράφο επιστήμης, η οποία μέσα από το πρόσφατο βιβλίο της The Science of Kissing, What our Lips are Telling us (Η επιστήμη του φιλιού, τι μας λένε τα χείλη μας, εκδ. Grand Central Publishing) επιχειρεί την πρώτη σοβαρή απόπειρα να αναλύσει το φιλί κάτω από ένα διαφορετικό, καθαρά επιστημονικό, πρίσμα. Αλήθεια, θα περνούσε ποτέ από το μυαλό σας ότι η εμπειρία του πρώτου φιλιού μπορεί να καταγραφεί ανεξίτηλα στους νευρώνες του εγκεφάλου μας ως η πιο δυνατή στιγμή που έχουμε ζήσει; Κι όμως, ο ψυχολόγος Τζον Μπόχανον του Πανεπιστημίου Μπάτλερ στην Αμερική και οι συνεργάτες του διενήργησαν έρευνα σε δείγμα 500 ατόμων με αντικείμενο τις αναμνήσεις τους από πιο σημαντικές στιγμές τους. Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά: το πρώτο φιλί ήταν η εμπειρία η οποία είχε μείνει αξέχαστη στην πλειονότητα των συμμετεχόντων και μάλιστα με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες…
Από την άλλη, ένα βαθύ, μεγάλο σε διάρκεια φιλί χρησιμεύει -χωρίς να το συνειδητοποιούμε- και ως συλλέκτης πληροφοριών για τον άνθρωπο που έχουμε δίπλα μας. Καθώς η γλώσσα μας διαθέτει περίπου 10.000 γευστικούς κάλυκες, έχει τη δυνατότητα να περάσει από… ακτινογραφία τη γεύση του άλλου ατόμου και αυτή με τη σειρά της μέσω του εγκεφάλου να τη «μεταφράσει» σε ουσιαστικές πληροφορίες για την υγεία, τη φυσική του κατάσταση, ακόμα και τα επίπεδα γονιμότητάς του… Επιπλέον, ένα φιλί είναι δυνατό να κρίνει την εξέλιξη της ερωτικής μας ιστορίας. Σύμφωνα με την ειδικό, «ο εγκέφαλός μας αποκρίνεται στο φιλί παράγοντας χημικές ουσίες, οι οποίες θα κρίνουν την επόμενη κίνησή μας. Ένα καλό φιλί μπορεί να λειτουργήσει ως ναρκωτικό, επηρεάζοντας τις ορμόνες και τους νευροδιαβιβαστές που διατρέχουν το σώμα μας. Μπορεί να «ανεβάσει» δύο άτομα με φυσικό τρόπο, ερεθίζοντας τα κέντρα ευχαρίστησης του εγκεφάλου τους. Σε αυτό βασικό ρόλο παίζει ο νευροδιαβιβαστής ντοπαμίνη, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την επιθυμία, καθώς και για τη γέννηση ερωτικών συναισθημάτων». Ένα κακό φιλί, από την άλλη, έχει τη δύναμη να δημιουργήσει στο σώμα μας ένα «χημικό χάος». Αν ύστερα από αυτό νιώσουμε άβολα ή σκεφτούμε ότι εμείς και ο άνθρωπος που έχουμε απέναντί μας «δεν κολλάμε», ήδη έχουμε δώσει το ελεύθερο στην κορτιζόλη, την «ορμόνη του στρες», να κάνει τη δουλειά της και να καταστρέψει τα πάντα…
Όσο αρμονική, σέξυ και υπέροχη κι αν είναι η εικόνα δύο συντρόφων, οι οποίοι φιλιούνται στο ηλιοβασίλεμα, οι διεργασίες που συμβαίνουν στο σώμα τους εκείνη τη στιγμή και ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνονται το φιλί που δίνουν είναι εντελώς διαφορετική. Και πάλι στο παιχνίδι μπαίνουν φυσικά ορμόνες και νευροδιαβιβαστές. Έρευνες έχουν επιβεβαιώσει την… υποψία μας ότι οι άντρες προτιμούν τα υγρά, βαθιά, γαλλικά φιλιά. Από την άλλη, οι γυναίκες θέλουν να έχουν όσο λιγότερη επαφή γίνεται με τη… γλώσσα και το σάλιο. Η εξήγηση πίσω από αυτήν τη διαφορά είναι μία και μόνο λέξη: τεστοστερόνη. Μπορεί οι άντρες να παράγουν πολύ μεγαλύτερες ποσότητες από τη συγκεκριμένη ορμόνη σε σχέση με τις γυναίκες, εκείνες όμως είναι πολύ πιο ευαίσθητες στην… επιρροή της. Η τεστοστερόνη, στο γυναικείο οργανισμό, ακόμα και σε νορμάλ επίπεδα, ανεβάζει τη λίμπιντό σας, υπεραιματώνει την κλειτορίδα σας και την προετοιμάζει για την επαφή. Φανταστείτε τώρα τι συμβαίνει όταν έξτρα δόσεις τεστοστερόνης μεταφέρονται μέσω του σάλιου του συντρόφου σας στο σώμα σας, με ένα βαθύ, ερωτικό φιλί. Έκρηξη τεστοστερόνης, ακόμα πιο ανεβασμένη σεξουαλική διάθεση… Είναι τυχαίο, λοιπόν, το γεγονός ότι οι άντρες προτιμούν τα γαλλικά φιλιά; Καθόλου.
