Τα γεγονότα έχουν ως εξής: Ο Αντώνης Αλεξανδρίδης παίχτης τηλεοπτικού ριάλιτι δηλώνει σε χαλαρή κουβέντα στους τηλεοπτικούς επίσης άνδρες συμπαίχτες του «Πάω με τις γκόμενες… από κάθε μέρα σε μια, να αδειάσει το “πακέτο” αλλιώς έχει βίασμα». Λίγο πριν ή λίγο μετά ο ίδιος είχε πει σε επίσης χαλαρές κουβέντες: «εγώ τις χοντρές δεν τις υπολογίζω ως γυναίκες, δεν θέλω να με φλερτάρουν», «δεν γουστάρω να μου τρίβονται οι γκέι».
Ένα κύμα αντιδράσεων κυρίως μέσω των social media ξεσηκώνεται. Οι χορηγοί της εκπομπής αποχωρούν. Όταν γινόντουσαν χορηγοί είχαν, φανταζόμαστε, την διαβεβαίωση ότι οι παίχτες θα μιλούν για ανθρώπινα δικαιώματα… Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, Στέλιος Πέτσας, μας ενημερώνει μέσω tweet ότι έχει ζητήσει ΗΔΗ από το ΕΣΡ να παρέμβει, να κάνει δηλαδή αυτό για οποίο έχει συσταθεί. Χρειάζεται φαίνεται ειδικό, πολιτικό κάλεσμα ένας οργανισμός να επιτελέσει το έργο του. Η παραγωγή καλεί τον παίχτη στο δωμάτιο επικοινωνίας και τον ρωτάει αν έχει προβεί ποτέ σε βια. Του επισημαίνει ότι το θέμα είναι σοβαρό. Αυτός απαντά όχι. Η φωνή του ριάλιτι του ανακοινώνει με αυστηρό τόνο την αποχώρηση του από το παιχνίδι και το βίντεο δίνεται στη δημοσιότητα.
Θα έπρεπε να χαρούμε για αυτό; Να νιώσουμε δικαίωση; Να ανακουφιστούμε; Όχι. Δεν έχουμε το δικαίωμα να το κάνουμε. Γιατί έχουμε υποχρέωση. Υποχρέωση απέναντι σε όλες μας. Για όλες μας. Δυστυχώς το ξέρουμε, ότι υπάρχουν τέτοιοι “λεβέντες” που τριγυρνούν εκεί έξω με τέτοιες σεξιστικές, ομοφοβικές, απάνθρωπες απόψεις τις οποίες εκθέτουν μεταξύ σοβαρού κι αστείου στις παρέες τους, στους λογαριασμούς τους στα social media, στους δρόμους, ενώ οδηγούν, ενώ φλερτάρουν, ενώ ζουν. Τους αντιμετωπίζουμε καθημερινά. Δεν έχει σημασία πόσοι είναι. Όσοι και να ‘ναι. Δεν έχει σημασία αν έχουν φτάσει στο σημείο να ασκήσουν βια. “Βίασμα” όπως το αποκαλεί και ο θλιβερός Αντώνης Αλεξανδρίδης δεν είναι μόνο σωματικό. Υπάρχουν κι άλλα “πακέτα” μισογυνισμού και σεξισμού που παραλαμβάνουμε. Βιάζουν επίσης τα λόγια, οι απόψεις, ο τρόπος, το βλέμμα. Βιάζει όμως και η αγανάκτηση που νιώθουμε όχι μόνο απέναντι σε όλους αυτούς που φέρουν αυτές τις απόψεις, αλλά και σε αυτούς που στο βωμό της τηλεθέασης και με τη δικαιολογία της “ενδεικτικής ελληνικής ανθρώπινης γεωγραφίας” επιλέγουν να κάνουν ένα τηλεοπτικό θέαμα με αυτά τα συστατικά. Συστατικά όπως ο Αντώνης Αλεξανδρίδης, ο οποίος κατά την τηλεοπτική του απολογία δήλωσε ότι ντρέπεται. Και πολύ καλά κάνει. Στην ντροπή του θα πρέπει να παρασύρει και όλους όσοι τον θεώρησαν “μέρος της ελληνικής μικρογραφίας”. Όχι γιατί δεν είναι, αλλά γιατί μας είναι ήδη οδυνηρό να ξέρουμε ότι είναι. Το ξέρουμε γιατί δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τη άγρια δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη και από την εισήγηση της εισαγγελέως Αριστοτελείας Δόγκα που κατέληγε με το “Ας επικρατήσει Δικαιοσύνη και ας χαθεί ο κόσμος όλος”. Μέρος της δικαιοσύνης αυτής θα ήταν και η μη επιλογή του Αντώνη Αλεξανδρίδη στο συγκεκριμένο reality. Μέρος της δικαιοσύνης είναι η δική μας επαγρύπνηση. Μέρος της δικαιοσύνης είναι να μην χρειάζεται να χάνεται ο κόσμος για τη δικαιοσύνη. Η δικαιοσύνη είναι απλή και δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι η αποχώρηση ενός παίχτη από ένα reality. To είπε επίσης απλά, η Γενική Γραμματέας της Γενικής Γραμματείας Οικογενειακής Πολιτικής & Ισότητας των Φύλων, Μαρίας Συρεγγέλα «με οργή τα χυδαία και αδιανόητα σεξιστικά σχόλια παίκτη τηλεοπτικού reality που «νομιμοποιούν» μεταξύ άλλων το έγκλημα του βιασμού. Η Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Πρόληψη και την Καταπολέμηση της Βίας κατά των Γυναικών αποτελεί νόμο του Ελληνικού Κράτους και ψηφίστηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία των μελών του Ελληνικού κοινοβουλίου. Στο άρθρο 17 προβλέπει μεταξύ άλλων, ότι τα ΜΜΕ συμμετέχουν στην κατάστρωση και την υλοποίηση πολιτικών και θέτουν κατευθυντήριες γραμμές και αυτορυθμιστικά πρότυπα πρόληψης της βίας κατά των γυναικών, καθώς και ενισχύουν το σεβασμό προς την αξιοπρέπειά τους. Καμία ανοχή στη βία, στο σεξισμό και στα πρότυπα που τα προάγουν».
