Πώς και γιατί πήρατε την απόφαση να αφήσετε πίσω σας την πόλη;
Η δική μου ιστορία δεν νομίζω ότι είναι η τυπική του ανθρώπου της πόλης, που μπουχτίζει από την αστική ζωή, την εγκαταλείπει και βρίσκει τη χαρά του στο χωριό. Έχω γεννηθεί και μεγαλώσει στην επαρχία και ξέρω τι σημαίνει χωριό με τα καλά και τα κακά του. Το 2000, μόλις μια οκταετία, πριν την κρίση, αισθάνθηκα άβολα ως στέλεχος επιχειρήσεων στην Ελλάδα της φούσκας. Πήραμε τότε με τη Μαριάννα την απόφαση να κάνουμε μια επιχείρηση, ένα ξενοδοχείο, σε ένα χωριό, όχι ένα οποιοδήποτε, αλλά στην Τσαγκαράδα. Ένα από τα πιο γνωστά χωριά του Πηλίου που συνδύαζε ομορφιά και εμπορικότητα. Η εξαετής διαδικασία της κατασκευής έως το 2006, που λειτούργησε ο ξενώνας ΑΜΑΝΙΤΑ, μας βοήθησε να γνωρίσουμε περισσότερο την περιοχή και να επιβεβαιώσουμε την ορθότητα της επιλογής μας. Τότε ξεκίνησε και η σχέση μου με τα άγρια μανιτάρια και την τροφοσυλλογή. Παρόλο που περνάμε 7 μήνες τον χρόνο στην Τσαγκαράδα, η επαφή μας με την Αθήνα είναι άρρηκτη, καθώς αποτελεί το άλλο μας σπίτι, τον χώρο όπου διευρύνουμε τις γνώσεις μας, παρακολουθούμε σεμινάρια, βλέπουμε εκθέσεις, κινηματογράφο, γνωρίζουμε τις νέες τάσεις στην εστίαση και συναντιόμαστε με αγαπημένους φίλους.
Τι αποκομίζει κανείς από τη φύση όταν ζει σε αρμονία με εκείνη;
Η Τσαγκαράδα είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση, δεν είναι χωριό με την κλασική έννοια της ελληνικής πραγματικότητας. Δεν έχει κάποιο κέντρο, αλλά αποτελείται από 4 συνοικίες και αρκετές υποσυνοικίες, που αναπτύσσονται σε έναν χώρο 5 τετραγωνικών χιλιόμετρων. Μιάμιση περίπου ώρα μακριά από το μεγάλο αστικό κέντρο, τον Βόλο, είναι το κατάλληλο μέρος για να “κρυφτεί” κανείς. Το δάσος εισχωρεί μέσα στο χωριό ή, για να κυριολεκτούμε, τα σπίτια του χωριού φυτρώνουν μέσα στο δάσος. Σε αυτό το περιβάλλον η φύση είναι κυρίαρχη μέρα και νύχτα, επιβάλλεται σε όλες τις αισθήσεις. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι για εμάς είναι κατά κύριο λόγο χώρος δουλειάς. Η δουλειά μας όμως είναι να προσφέρουμε την εμπειρία της φύσης του Πηλίου στους φιλοξενούμενους του ξενώνα. Την καλλιεργούμε αυτή τη φύση ή, σαν τροφοσυλλέκτες, μαζεύουμε από τα αποθέματά της, αλλά περπατάμε και μέσα της, τη θαυμάζουμε και διδασκόμαστε από αυτή.
Πόσο διαφορετικά βιώνετε την αλλαγή των εποχών στην εξοχή;
Το Πήλιο είναι ένα αληθινό βουνό. Η βροχή είναι βροχή, πλημμυρίζει ο τόπος, και το χιόνι, πολύ και πυκνό. Το ίδιο και η άνοιξη, γεμίζει ο αέρας μυρωδιές, χαίρεται το μάτι λουλούδια. Εδώ η κάθε εποχή φέρνει μαζί και την αναγκαιότητα συγκεκριμένων εργασιών. Εποχή για τα ξύλα, για κλάδεμα, φύτεμα, εποχή της συγκομιδής, εποχή της μαρμελάδας, των μανιταριών. Εποχή για κολύμπι, εποχή για σκληρή δουλειά.
Τι σας έκανε μεγαλύτερη εντύπωση τον πρώτο καιρό και πώς το βιώνετε τώρα;
Η αίσθηση του κόσμου ότι το περιβάλλον μας, ο τόπος που ζούμε είναι δεδομένα και θα παραμείνουν αναλλοίωτα, χωρίς να χρειαστεί να κάνουμε τίποτα για να το διατηρήσουμε. Στις πόλεις, λίγο πολύ, ο κόσμος είναι υποψιασμένος, καθώς είναι αυταπόδεικτη η υποβάθμιση της ζωής που φέρνει η υποβάθμιση του περιβάλλοντος. Στα χωριά, και ιδιαίτερα εδώ, που η φύση είναι τόσο πλούσια, υπάρχει η αίσθηση ότι το περιβάλλον είναι ανεξάντλητο και με μεγάλες ανοχές. Το να κόψεις 5-10 δέντρα παραπάνω ή να ψεκάσεις με εντομοκτόνα-δηλητήρια τις καστανιές μέσα στον οικισμό δεν είναι δα και κανένα μεγάλο αμάρτημα. Ελπίζω τα νέα παιδιά να κατανοήσουν ότι αυτό δεν είναι αλήθεια. Η αειφόρος διαχείριση της φύσης είναι καθήκον όλων μας, γιατί εμείς είμαστε οι πρώτοι που θα υποστούμε και τις επιπτώσεις της απερισκεψίας μας.
Ποιες είναι οι αντιδράσεις του κόσμου στον τρόπο ζωής σας;
Δεν νομίζω ότι αποτελώ και κάποιο ιδιαίτερο πρότυπο. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να αποτελεί πρότυπο κάποιος που για 7 μήνες δουλεύει ασταμάτητα και άλλους 5 μετά τρέχει υστερικά σε εκθέσεις, σεμινάρια, εστιατόρια, κ.λπ. Έχω όμως θέμα με αυτούς που προβάλλουν πάνω μου το δικό τους απωθημένο, με την καλή έννοια. Αυτοί που νομίζουν είτε ότι είμαι ο αναχωρητής, που ανακάλυψε τον παράδεισό του και αναπαύεται σ’ αυτόν είτε ο επιτυχημένος επιχειρηματίας που ανακάλυψε το τέλειο concept και έκτοτε το αρμέγει. Παραβλέπουν όμως ότι ο παράδεισος πρώτα πρέπει να ανθήσει μέσα μας, σε οποιονδήποτε τόπο και να βρισκόμαστε, και η επιτυχημένη επιχείρηση κρίνεται μακροχρόνια από τη δυνατότητά της να αλλάζει και να οδηγεί τις τάσεις.
Ποιο είναι το αγαπημένο στοιχείο στην καθημερινότητά σας;
Η φροντίδα για όλους. Οι φιλοξενούμενοι, που πρέπει να περάσουν ξεχωριστά και να κουβαλήσουν εμπειρίες πίσω στην πατρίδα τους, για να τους θρέψουν τους κρύους χειμώνες. Η οικογένειά μας που, παρά τον φόρτο εργασίας, πρέπει να περάσει καλά, να πάει στη θάλασσα, να περπατήσει στο βουνό, να μοιραστεί το φαγητό γύρω από το τραπέζι. Αλλά και τα φυτά μου χρειάζονται φροντίδα, για να είναι υγιή και παραγωγικά. Τελευταία ο γιος μου ο Νίκος απέκτησε τα πρώτα του μελίσσια. Ε, να μην τα φροντίσουμε κι αυτά;
Περιγράψτε μας μια τυπική σας μέρα.
Η μέρα ξεκινάει αρκετά νωρίς στον μπαξέ. Αγαπημένη μου ασχολία το μάζεμα των κολοκυθοανθών. Μετά, η προετοιμασία του πρωινού, που το προσφέρουμε από τις 8:30 έως τις 12. Αυτό σημαίνει ότι τελειώνουμε με την κουζίνα στη 1 το μεσημέρι. Τέλος του πρωινού επταώρου. Μέχρι τις επτά το απόγευμα, που θα μπούμε ξανά στην κουζίνα για την προετοιμασία της επόμενης μέρας, μένουν 6 ώρες για την οικογένεια, τον μπαξέ, digital marketing και πωλήσεις, μπάνιο στη θάλασσα, φαγητό και προετοιμασία του, τροφοσυλλογή, κ.λπ. Η μέρα τελειώνει στις 11 το βράδυ, που η κουζίνα κλείνει και καθόμαστε με τη Μαριάννα στην αυλή, βλέποντας τα φώτα της Σκιάθου και της Σκοπέλου απέναντι να τρεμοσβήνουν και συζητάμε και σχολιάζουμε τα παραλειπόμενα της ημέρας.
Έχετε κάποιο αγαπημένο μέρος;
Το σημείο της αυλής που βλέπει κατευθείαν στο φανάρι του λιμανιού της Γλώσσας στη Σκόπελο. Κάθε βράδυ αναβοσβήνει με μια πολύ ανακουφιστική σταθερότητα. Φως, ένα – δύο – τρία σκοτάδι, φως ξανά και πάλι από την αρχή. Ανάμεσά μας η θάλασσα, άλλοτε γατάκι και άλλοτε τίγρης. Το φανάρι όμως εκεί, ένα – δύο – τρία σκοτάδι, φως ξανά και πάλι από την αρχή.
Τι θα λέγατε σε κάποιον που σκέφτεται να ακολουθήσει το παράδειγμά σας;
Δεν θεωρώ ότι είμαι παράδειγμα. Εγώ καλά καλά δεν έχω αποφασίσει τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω. Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Η άποψή μου είναι ότι κάποιος καλό είναι, αφού πρώτα αποκτήσει γνώσεις, να δοκιμάζει τον εαυτό του σε διάφορες εργασίες πριν ακόμη αποφασίσει το επόμενό του μεγάλο βήμα. Και να μη διστάζει να κάνει αλλαγές, όχι μόνο στην αποτυχία, αλλά και στην επιτυχία. Οι εμπειρίες που συσσώρευσα δουλεύοντας 20 χρόνια ως υπάλληλος, μου είναι πολύτιμες τώρα που παλεύω για τη δικιά μου επιχείρηση.
Σκέφτεστε ποτέ να επιστρέψετε στην πόλη;
Όπως σας είπα, εμείς κάθε χρόνο επιστρέφουμε στην Αθήνα, αλλά επιδιώκουμε να επισκεφτούμε και άλλες πόλεις ανά τον κόσμο. Κακά τα ψέματα, επειδή οι πόλεις δεν έχουν καλλιεργήσιμη γη, καλλιεργούν τον πολιτισμό. Όσο η φύση είναι απαραίτητη για τη “γείωση” του ανθρώπου, άλλο τόσο ο πολιτισμός είναι απαραίτητος για την “εξύψωσή” του. Τα χρειαζόμαστε και τα δυο. Ο καθένας μας ας επιλέξει το μείγμα που του ταιριάζει.
Το μέρος όπου ζείτε πλέον έχει γίνει η δικιά σας Ιθάκη; Περιγράψτε μας το ταξίδι σας μέχρι να τη φτάσετε.
Για να μη λέω τετριμμένα πράγματα, νομίζω ότι δεν υπάρχει μία και μόνη Ιθάκη στη ζωή κάθε ανθρώπου. Όλα είναι συνάρτηση ηλικίας, οικογενειακής και οικονομικής κατάστασης, αλλά και χαρακτήρα. Όταν φτάσεις μια Ιθάκη, καλό είναι να αναζητείς την επόμενη. Το ταξίδι συνεχίζεται…
info: www.amanita.gr
τηλέφωνα επικοινωνίας: 24260 49707 και 694 5878672
Δείτε περισσότερες φωτογραφίες:
