Ελένη Κελαϊδίτη: Μέλος της εθνικής ομάδας ρυθμικής γυμναστικής
Αν η γυναίκα ήταν μια κίνηση της ρυθμικής γυμναστικής, θα ήταν ένα «γκραν ζετέ», ένα χορευτικό άλμα στον αέρα που αψηφά τη βαρύτητα και σε απελευθερώνει. Ονειρεύομαι ένα μέλλον όπου οι γυναίκες θα κάνουν αντίστοιχα άλματα σε όλους του τομείς και τα κορίτσια όλου του κόσμου θα έχουν περισσότερες ευκαιρίες να ανταλλάσσουν εμπειρίες μεταξύ τους. Αυτό θα τις κάνει πιο ενημερωμένες και πιο ικανές να αντιμετωπίζουν καλύτερα την καθημερινότητα. Ονειρεύομαι έναν κόσμο που τίποτα δεν θα με σταματά από το να κυνηγώ τους στόχους μου με επιμονή και ενθουσιασμό. Έναν κόσμο στον οποίο γυναίκες και κορίτσια θα είναι πρωταθλήτριες εκτός και εντός αθλητισμού με soundtrack το We Αre the Champions των Queen.
Αργυρώ Αφράτη: Μέλος της εθνικής ομάδας ενόργανης γυμναστικής
Για να μπορέσω να ασχοληθώ με τη γυμναστική έπρεπε να μετακομίσω από τη Χαλκίδα στην Αθήνα. Τότε, η οικογένειά μου δεν μπορούσε να ακολουθήσει. Ήρθαμε με τη γιαγιά μου και μείναμε δυο χρόνια μόνες μας στην Αθήνα. Όταν μπήκα στην Εθνική, μια προπονήτρια, η μόνη γυναίκα τότε, με παρέλαβε από τη μαμά μου και της είπε: “Μη φοβάσαι, τώρα είμαι εγώ εδώ για αυτή”. Και το έκανε. Ήταν εκεί για μένα. Μερικά χρόνια αργότερα, η Βασιλική Μιλούση, αυτή η σπουδαία αθλήτρια και τώρα προπονήτρια, είναι κοντά μου όχι σαν μάνα, αλλά σαν αδερφή. Και φυσικά, η μητέρα μου είναι πάντα εκεί για μένα. Όλες αυτές οι γυναίκες με βοήθησαν να γίνω αυτό που είμαι σήμερα. Να νικήσω την ανησυχία που είχα στο ξεκίνημά μου για το αν θα τα καταφέρω. Σήμερα, χάρη σε εκείνες, έχω όλους αυτούς τους αγώνες στην πλάτη μου, όλες αυτές τις στροφές, τις προσγειώσεις, τα άλματα στα πόδια μου. Και τις ευχαριστώ. Οι γυναίκες ξέρουν να προσέχουν, να φροντίζουν, να γίνονται μάνες όταν χρειάζεται, χωρίς απαραίτητα να έχουν γεννήσει.