Φωτογράφιση: Γιώργος Καπλανίδης. Styling: Βίβιαν Ρουβέλα. Φόρεμα, Red Valentino, Attica. Μπαλαρίνες, Miu Miu, Καλογήρου.
Αγαπώ τις γυναίκες ξεκινώντας από τις γιαγιάδες μου. Από μικρή δεν είχα πιο απολαυστική ασχολία από το να πίνω νερωμένο ελληνικό καφέ με τη γιαγιά στη βεράντα. Μαζί πλέναμε την αυλή γιατί βρίσκαμε την ευκαιρία να περπατάμε ξυπόλητες, τρώγαμε λουλούδια και κάναμε αυτοσχέδιες μάσκες ομορφιάς, που μάλλον ποτέ δεν μας ομόρφυναν. Είμαστε γιαγιάδες, μητέρες, κόρες, αδερφές. Είμαστε άλλοτε εύθραυστες και άλλοτε ρεαλίστριες, πρακτικές.
Θαυμάζω τις γυναίκες, τις εκτιμώ, τις αγαπώ, είναι οι καλύτερες φίλες μου. Και ξέρω καλά τι σημαίνει να είσαι γυναίκα: πρόκειται για ένα γαργάλημα, μια κρυμμένη ευαισθησία. Κατά τα άλλα, μπορούμε να κάνουμε τα πάντα. Τα γυναικεία μας χέρια έχουν φτιάξει τόσα και τόσα ανά τους αιώνες. Εσύ που ανακατεύεις το φαγητό κρατώντας την ίδια ώρα ένα βιβλίο, εσύ που δεν προλαβαίνεις να πας στο κομμωτήριο γιατί έχεις να πάρεις τα παιδιά από το σχολείο, εσύ που ψωνίζεις ένα κραγιόν και πολλά ψωμάκια του τοστ, σε ξέρω και σε αγαπώ. Είχα συνηθίσει να με φαντάζομαι κορίτσι, κοριτσάκι- πρόσφατα, μάλιστα, σκέφτηκα πως δεν έχω αλλάξει και πολύ από τότε. Είπα πρώτη φορά ότι είμαι γυναίκα, όταν κατάλαβα ότι μπορώ να αγκαλιάσω αληθινά. Για εμένα γυναίκα σημαίνει αγκαλιάζω.
