«Η γυναίκα σήμερα είναι μορφωμένη, δυναμική και ανεξάρτητη, κερδίζει τα δικά της χρήματα, είναι ενημερωμένη πολίτης, συμμετέχει στα κοινά και είναι κοινωνικά αποδεκτή. Ούσα εκπαιδευτικός επί έντεκα έτη, ο πολλαπλός ρόλος της γυναίκας στην κοινωνία μού φέρνει στο μυαλό τον πολλαπλό ρόλο της δασκάλας μέσα στο σχολείο. Εκεί καλείται να είναι ταυτόχρονα δασκάλα, ψυχολόγος, μαμά (πολλά παιδιά μας φωνάζουν από βιασύνη “μαμά”) αλλά και φίλη των μικρών μαθητών της. Δύσκολο έργο αλλά εξαιρετικά σημαντικό! Μια δασκάλα είναι, θα έλεγα, η δεύτερη μάνα ενός παιδιού μετά τη βιολογική του. Είναι αυτή που μαζί της το παιδί περνά τη μισή του μέρα. Μαζί γνωρίζουν τη ζωή, μαζί τη μαθαίνουν. Είναι δίπλα του σε ό,τι χρειαστεί, πιστή συνοδοιπόρος. Λένε πως η μάνα δίνει στο παιδί το ζην, αλλά η δασκάλα του δίνει το ευ ζην. Εκτός από γράμματα και αριθμούς, του μαθαίνει τον σεβασμό στον συνάνθρωπο, την πειθαρχία, την ενσυναίσθηση, την αλληλεγγύη, την ανοχή στη διαφορετικότητα, την προσφορά, τη συνεργασία, τη φιλία, την αγάπη! Αγάπη προς καθετί που έχει ζωή. Νιώθω περήφανη που είμαι η δασκάλα των μαθητών μου! Μέσα από τις δράσεις μου για την αντιμετώπιση του σχολικού εκφοβισμού, περνώ όλες αυτές τις αξίες στα παιδιά επηρεάζοντας τη συμπεριφορά τους και διαμορφώνοντας σιγά σιγά τον χαρακτήρα τους. Έχοντας πέσει κι εγώ θύμα μπούλινγκ όταν ήμουν μαθήτρια, αντιλαμβάνομαι πόσο σημαντικό είναι να θωρακίζω τους μαθητές μου με γνώση ώστε να μπορούν να αντιμετωπίζουν την οποιαδήποτε απειλή και ως παιδιά, αλλά και ως ενήλικες».
