Λίγο ο κινηματογράφος που έχει καλλιεργήσει υψηλές προσδοκίες, λίγο οι εφηβικοί εξιδανικευμένοι έρωτες, φτάνουμε στην ώριμη ζωή, μετά από μερικές απογοητευτικές, κάποιες φορές, σχέσεις να αναρωτιόμαστε, αν εκεί έξω υπάρχει ο ένας και μοναδικός για εμάς. Υπάρχει όμως;
Σε μια απόπειρα απάντησης αυτού του ερωτήματος, συχνά μπαίνουμε στην διαδικασία να φτιάξουμε λίστα με τα στοιχεία που θέλουμε να έχει ο άλλος για να μας κινήσει το ενδιαφέρον. Εκείνος που θα μας κάνει να σταματήσουμε να κοιτάμε δεξιά και αριστερά και θα του αφοσιωθούμε. Θα ξεκινήσω ρωτώντας: “πώς θα σου φαινόταν να γυρίσεις τον προβολέα από το τι ψάχνεις εσύ στον άλλον, στο τι έχεις εσύ να δώσεις στη σχέση, τι έχεις εσύ να προσφέρεις στον άνθρωπο που αποφασίζεις να πορευτείς μαζί;”.
Εύκολο στην θεωρία, πολύ δυσκολότερο στην πράξη, αν σκεφτούμε ότι διανύουμε μια πολύναρκισσιστική εποχή, που σημαίνει ότι όλα περιστρέφονται γύρω από εμάς. Ζούμε στην εποχή του self love, του self care και του selfie, λέξεις που δείχνουν την επιθυμία μας να γίνουμε ευτυχισμένοι και ικανοποιημένοι από την ζωή μας. Ωστόσο, συμβαίνει το αντίθετο, μιας και όλες οι έρευνες δείχνουν ότι το μυστικό της ευτυχίας είναι να στρεφόμαστε περισσότερο προς τους άλλους και όχι προς εμάς.
