Όσοι έχουμε ζήσει κάποιες σχέσεις μέσα από καταπίεση και όρους (για το πώς πρέπει να είμαστε, τι πρέπει να κάνουμε, τι υποχωρήσεις αναμένουν οι άλλοι από μας), έχουμε μάθει ότι στις σχέσεις υπάρχει πόνος. Έτσι, όσο και αν επιθυμούμε τη σχέση, άλλο τόσο μπορεί και να τη φοβόμαστε.
Φοβόμαστε ότι θα χαθούμε μέσα σε αυτή. Ή εξαιτίας της θα χάσουμε τα θέλω μας και τον εαυτό μας. Φοβόμαστε επίσης, όχι μόνο αν θα βρούμε τον άνθρωπο που ψάχνουμε, αλλά και μήπως τον χάσουμε, αφού τον βρούμε.
Όλοι αυτοί οι φόβοι, μας δημιουργούν κάποια αμφιθυμία. Να θέλουμε τις σχέσεις αλλά και να μην τις θέλουμε. Να προσπαθούμε να σχετιστούμε, αλλά να το αποφύγουμε παράλληλα για να μην πληγωθούμε. Με αυτόν τον τρόπο συχνά καταστρέφουμε σχέσεις που αξίζουν, χωρίς να το καταλαβαίνουμε.
Οι τρόποι που δείχνουν πώς σαμποτάρουμε τις σχέσεις μας…άθελά μας
Συχνά μπαίνουμε σε μια σχέση και “φεύγουμε” μόλις γίνεται πιο οικεία και κοντινή. Κάποιες φορές φεύγουμε συμβολικά: Κλεινόμαστε, οχυρωνόμαστε, κρύβουμε πράγματα, παρουσιάζουμε εξιδανικευμένη εικόνα του εαυτού μας.
Κάποιες άλλες φορές φεύγουμε κυριολεκτικά, επειδή αφιερώνουμε υπερβολικά χρόνο στη δουλειά μας.
Πολλοί από μας, κάνουν το πιο συνηθισμένο και βασανιστικό: αμφισβητούμε την επιλογή μας. Είναι αρκετά καλός για μένα; Μήπως εκεί έξω υπάρχει ένα άλλο πιο ιδανικό ταίρι για μένα; Μήπως αυτό το ελάττωμα είναι πολύ σημαντικό και δεν πρέπει να το παραβλέψω; Μήπως συμβιβάζομαι;
