Η ιδέα ότι «αν προσπαθήσω αρκετά, θα τα καταφέρω», ότι αλλάζοντας τρόπο σκέψης ή συνήθειες, θα γίνω ευτυχισμένος, είναι πολύ έντονη τα τελευταία χρόνια. Με κάποιον τρόπο ακούμε διαρκώς ότι η επίτευξη της ευτυχίας μας είναι στο χέρι μας. Είναι όμως; Κατά πόσο καθορίζεται από τα γονίδια μας και κατά πόσο από το περιβάλλον μας;
Tι είναι αλήθεια ευτυχία;
Είναι σημαντικό πριν απαντήσουμε στο ερώτημα, αν η επίτευξη της ευτυχίας κρύβεται σε στοιχεία της προσωπικότητας μας ή καθορίζεται από επιλογές μας, να ορίσουμε την ευτυχία. Έχουμε να λάβουμε υπόψιν 2 παράγοντες για τον ορισμό αυτόν.
Πρώτον, η ευτυχία σήμερα είναι κάτι πολύ διαφορετικό από την ευτυχία πριν από 60-80-100 χρόνια. Η ευτυχία του τότε, σήμερα φαντάζει μιζέρια σε κάποιους. Έχουμε ένα συλλογικό ανικανοποίητο, τίποτα δεν μας είναι αρκετό για να νιώσουμε ευτυχισμένοι. Αυτό φαίνεται καθαρά στις σχέσεις. Παλιά οι σχέσεις έληγαν (όσες έληγαν), επειδή δεν ήμασταν ευτυχισμένοι. Τώρα σε μεγάλο ποσοστό λήγουν επειδή θα μπορούσαμε να είμαστε ΠΙΟ ευτυχισμένοι. Άλλαξε ο ορισμός με άλλα λόγια και κούμπωσε στην φιλοσοφία «στην επόμενη γωνία μπορεί να υπάρχει κάτι πιο ταιριαστό για εμένα».
Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας που οφείλουμε να λάβουμε υπόψιν μας στον ορισμό της ευτυχίας είναι ο πολιτισμικός. Η ευτυχία του μέσου Δυτικού ανθρώπου απαρτίζεται από εντελώς διαφορετικά στοιχεία από έναν άνθρωπο που κατοικεί σε ένα άλλο μέρος του πλανήτη, όπου η πρόσβαση σε πόσιμο νερό και η στέγη μπορεί να είναι αρκετά.
