Θυμάμαι όταν τελείωσα τις σπουδές μου και έφτιαχνα το βιογραφικό μου, έπρεπε να καταγράψω όλα τα πανεπιστημιακά πτυχία, όλα τα πτυχία ξένων γλωσσών, όλα τα σεμινάρια που είχα παρακολουθήσει. Το ζητούμενο ήταν να ζιπάρω την ακαδημαϊκή μου πορεία σε μία το πολύ δύο σελίδες. Όσα περισσότερα χρόνια είχες φοιτητής, τόσο το καλύτερο. Στα 90’ς και τα 00’ς το «καλό» βιογραφικό ήταν φορτωμένο με βαρύγδουπα πανεπιστημιακά ιδρύματα, οι σπουδές ήταν παράσημο και έπρεπε να το δείξεις.
Την τελευταία δεκαετία όμως η έννοια της γνώσης διαφοροποιήθηκε ριζικά και το ραντεβού για δουλειά δεν ξεκινάει πάντα με το καλό βιογραφικό. Η τεχνολογική επανάσταση, τα social media, η νέα επιχειρηματικότητα και η σύνδεσή μας με όλο τον πλανήτη και όχι μόνο με τη χώρα στην οποία κατοικούμε άλλαξε τις απαιτήσεις των εταιρειών από τους εργαζομένους τους.
Για κάποιες από αυτές τις εταιρείες, η ακαδημαϊκή γνώση δεν είναι πια το ζητούμενο, για πολλές το να είναι ο υποψήφιος ενημερωμένος για το τι συμβαίνει γύρω του ή το να έχει να παρουσιάσει κοινωνικό έργο είναι πολύ πιο σημαντικό από το να πήρε με άριστα το πτυχίο του. Το να έχει στήσει μια δική του επιχείρηση μέσω ίντερνετ είναι πιο σημαντικό από μία ακόμη ξένη γλώσσα.
