Όταν μια από τις μεγαλύτερες γαλλικές εφημερίδες, η Liberation, δημοσιεύει (20 Φεβρουαρίου 2012) άρθρο με τίτλο «Ελλάδα, το λίκνο ενός διαφορετικού κόσμου», σημαίνει πως το κλίμα στην Ευρώπη έχει αληθινά αντιστραφεί. Ολοένα και περισσότερες φωνές μιλούν για το δράμα της Ελλάδας και για την ανάγκη να αντισταθεί πλέον ο λαός μας. Σας παραθέτω αυτούσιο το κείμενο που έγραψαν ο συγγραφέας και φιλόσοφος Ραούλ Βάνεγκεμ και ο Ελληνογάλλος συνάδελφός του Γιάννης Γιουλούντας.
«Όχι, αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, αν και δραματικό, δεν είναι μια καταστροφή. Είναι επίσης μια ευκαιρία. Γιατί η δύναμη του χρήματος έχει, για πρώτη φορά, υπερβεί με ένταση τον μέχρι τότε προοδευτικό, σχολαστικό και σοφά οργανωμένο ρυθμό καταστροφής του δημοσίου συμφέροντος και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Και αυτό σε μια χώρα διάσημη τόσο για τη φιλοσοφία της ζωής -στον αντίποδα του αγγλοσαξονικού μοντέλου- όσο και για την ακούραστη αντίσταση που έχει προβάλει στις πολλαπλές μορφές καταπίεσης που προσπάθησαν να τη χαλιναγωγήσουν.
Ο Έλληνας δεν χορεύει και δεν θα χορέψει ποτέ στο ένα πόδι, ούτε θα σκύψει δουλικά, ανεξάρτητα από τα καθεστώτα που θέλουν να του επιβάλλουν. Χορεύει σηκώνοντας τα χέρια του, σαν να θέλει να πετάξει προς τα αστέρια. Γράφει στους τοίχους αυτό που θα του άρεσε να διαβάσει κάπου αλλού. Καίει μια τράπεζα, όταν δεν του αφήνουν πλέον την πολυτέλεια να ψήσει στην παραδοσιακή του ψησταριά. Ο Έλληνας είναι τόσο ζωντανός όσο θανάσιμη είναι η ιδεολογία που τον απειλεί. Και ο Έλληνας, αν και χτυπημένος μέχρι θανάτου, στο τέλος πάντα σηκώνεται.
Ναι, η Ευρώπη της οικονομίας ήθελε να δημιουργήσει ένα παράδειγμα. Αλλά μες στον εκνευρισμό της να χτυπήσει τη χώρα που φαινόταν η πιο αδύναμη στην ευρωζώνη, μέσα στην υπερβολική της βία, η μάσκα της έπεσε. Είναι τώρα, περισσότερο από ποτέ, η ώρα να καταδείξουμε το αληθινό της πρόσωπο: αυτό του ολοκληρωτισμού. Γιατί πρόκειται πραγματικά περί αυτού. Και υπάρχει μόνο μία απάντηση στον ολοκληρωτισμό: ο αγώνας, επίμονος και ανυποχώρητος, μέχρι τη μάχη, αν χρειαστεί, καθώς διακυβεύεται η ίδια η ύπαρξη.
Έχουμε έναν κόσμο, μια ζωή και αξίες να υπερασπιστούμε. Παντού στους δρόμους είναι τα αδέλφια μας, οι αδελφές μας, τα παιδιά μας, οι γονείς μας, οι οποίοι έχουν πληγεί μπροστά στα μάτια μας, ακόμα και αν είναι μακριά. Πεινάμε, κρυώνουμε και πονάμε μαζί τους. Όλα τα χτυπήματα που δέχονται μας τραυματίζουν εξίσου. Κάθε παιδί στην Ελλάδα που λιποθυμά στο σχολείο του μας καλεί στην αγανάκτηση και στην εξέγερση.
Ήρθε ο καιρός οι Έλληνες να πουν όχι και όλοι εμείς να τους υποστηρίξουμε… Επειδή ο ελληνικός λαός σήμερα ηγείται της μάχης κατά του οικονομικού ολοκληρωτισμού, που καταστρέφει παντού τη δημόσια περιουσία, απειλεί την καθημερινή επιβίωση, διαδίδει την απόγνωση, το φόβο και την αποχαύνωση μέσα από έναν πόλεμο όλων εναντίον όλων.
Πέρα από ένα συναισθηματικό θυμό που εκτονώνεται με την καταστροφή των συμβόλων της καταπίεσης, αναπτύσσει ένα διαυγή θυμό, των αγωνιστών που αρνούνται να στερηθούν την ίδια τους τη ζωή προς όφελος της τραπεζικής μαφίας και της λογικής της, αυτής του τρελού χρήματος.
Με τις συνελεύσεις της άμεσης δημοκρατίας, το κίνημα της πολιτικής ανυπακοής, το κίνημα Δεν πληρώνω και τις πρώτες εμπειρίες της αυτοδιαχείρισης, αυτήν τη στιγμή αναδύεται μια νέα Ελλάδα, που απορρίπτει την τυραννία της αγοράς στο όνομα των ανθρώπων.
Δεν γνωρίζουμε πόσο καιρό θα πάρει στους ανθρώπους να ελευθερωθούν από την εθελοντική δουλεία τους, αλλά είναι βέβαιο ότι μόνο αντιμετωπίζοντας τη γελοιότητα της πελατειακής πολιτικής, των διεφθαρμένων δημοκρατιών, τον τραγελαφικό κυνισμό του κράτους των banksters (τραπεζική μαφία) θα έχουμε την επιλογή -ενάντια σε κάθε εκβιασμό- να διαχειριστούμε τις υποθέσεις μας εμείς οι ίδιοι.
Η Ελλάδα είναι το παρελθόν μας.
Είναι επίσης το μέλλον μας.
Ανακαλύψτε την ξανά μαζί της!
Το 2012 ας γίνουμε όλοι Έλληνες!»
