Δεν είναι απλώς σοκαριστικό, είναι εξοργιστικό να βλέπεις να χτυπούν ταυτόχρονα ακόμα και τα λίγα πράγματα που κινούνται πια σ’ αυτό το χάος. Να διαβάλλονται ύπουλα οι εθελοντές (γιατροί, νοσοκόμοι, φαρμακοποιοί, αυτοί οι σύγχρονοι ήρωες) όταν την ίδια στιγμή τα λαμόγια κάνουν πάρτι με κλεμμένες σαμπάνιες στα ρετιρέ. Αν αυτό δεν είναι αποπροσανατολισμός, τότε τι είναι;
Για όσους δεν γνωρίζουν το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο του Ελληνικού, για παράδειγμα, τα τελευταία δύο χρόνια έχει αντιμετωπίσει, χωρίς καμία απολύτως αμοιβή, 16.000 περιστατικά! Eνώ οι Γιατροί του Κόσμου μόνο στο πολυϊατρείο της Αθήνας εξυπηρέτησαν 29.600 ασθενείς το 2012. Κι ευτυχώς για εμάς, δεν είναι οι μόνοι. Αυτά τα δίκτυα αλληλεγγύης δίνουν ένα χέρι βοήθειας και απευθύνονται σε απεγνωσμένους ανθρώπους στους οποίους το επίσημο κράτος με τη μνημονιακή του πολιτική έχει γυρίσει την πλάτη. Δεν μιλάμε για μικρές ομάδες πολιτών, αλλά για την πλειοψηφία των Ελλήνων. Δεν θέλω να σας βομβαρδίσω με αριθμούς, δύο τρία μόνο ενδεικτικά στοιχεία αρκούν για να φρικάρει κανείς στην Ελλάδα του 2013. Περισσότεροι από 6.000.000 Έλληνες (!) δεν έχουν πρόσβαση στη δημόσια υγεία. Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ) Δημήτρη Κοντό, «3,068 εκατ. ασφαλισμένοι του ΕΟΠΥΥ έχουν απολέσει την ασφαλιστική τους ικανότητα, ενώ άλλοι 3,3 εκατ. ασφαλισμένοι, μεταξύ των οποίων έμποροι που έχουν κλείσει τα μαγαζιά τους, οικοδόμοι αλλά και άλλες κατηγορίες εργαζομένων, δεν έχουν κανένα ασφαλιστικό δικαίωμα. Το αστρονομικό αυτό νούμερο δεν αφορά μόνο τους ίδιους τους ασφαλισμένους αλλά και τις οικογένειές τους, οι οποίες υφίστανται τις συνέπειες της ανεργίας» (πηγή: Ελευθεροτυπία 19/9/13). Παράνοια…
Ποιοι όμως κάνουν αυτά τα ανώνυμα τηλεφωνήματα που έχουν στόχο να στιγματίσουν τις προσπάθειες των γιατρών; Ποιος είναι ο λόγος που σαμποτάρουν κάθε κοινωνικό έργο το οποίο γίνεται, αφού είναι αυτονόητο ότι ποτέ ένα δίκτυο αλληλεγγύης δεν μπορεί να υποκαταστήσει το Εθνικό Σύστημα Υγείας;
Το κίνητρό τους είναι προφανές: θέλουν να επιβάλουν την αντίληψη ότι η δημόσια υγεία είναι μπίζνα. Αυτό που συμβαίνει δεν προκύπτει με παρθενογένεση. Το έχουμε ξαναδεί το έργο στη Λατινική Αμερική, τη Ρωσία, σε χώρες της Ανατολικής Ασίας – Κορέα, Ταϊβάν, Ταϊλάνδη κ.ά., οι οποίες κατέρρευσαν στα τέλη της δεκαετίας του ΄90. Το σενάριο επαναλαμβάνεται ολόιδιο παντού με πολύ μικρές προσαρμογές. Όπως γράφει ο δημοσιογράφος Άρης Χατζηστεφάνου σε πρόσφατο άρθρο του με τίτλο «Εκατόμβες Νεκρών» Ετοιμάζει η Κυβέρνηση, «η επίθεση ξεκινά πάντα εναντίον του καθολικού χαρακτήρα της δημόσιας υγείας και συνεχίζεται με την προσπάθεια ιδιωτικοποίησης των δομών υγείας και ασφάλισης. Το τρίτο βήμα είναι η συγκέντρωση όλων των κλάδων περίθαλψης σε ένα σύστημα σαν τον ΕΟΠYΥ, το οποίο στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων χρεοκόπησε σε διάστημα έξι μηνών έως δύο χρόνων».
Τα ίδια γίνονται κι εδώ. Ο υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης δήλωσε σε συνέδριο των Financial Times ότι είναι «αποφασισμένος για τη συνεργασία του ΕΣΥ και των ασφαλιστικών εταιρειών». Μίλησε για λειτουργία απογευματινών χειρουργείων στο ΕΣΥ μέσω πακέτων ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών και υπογράμμισε ότι με τον τρόπο αυτό θα μπει ζεστό χρήμα στα δημόσια νοσοκομεία. Aπευθυνόμενος στους εκπροσώπους των ασφαλιστικών εταιρειών, είπε: «Να πουλήσετε ένα ελκυστικό πακέτο στους πελάτες σας, που να είναι και για εμάς ενδιαφέρον». Παράλληλα στο στόχαστρο του υπουργού βρίσκεται και ο ΕΟΠΥΥ. Ο Άδωνις Γεωργιάδης αποκάλυψε το σχέδιο της συγκυβέρνησης να μετατραπεί ο οργανισμός αποκλειστικά σε αγοραστή υπηρεσιών υγείας. Σύμφωνα με τον ίδιο, κατέληξαν σε αυτή την απόφαση μελετώντας την πείρα των ασφαλιστικών εταιρειών, οι οποίες διαπίστωσαν ότι θα είχαν χαμηλότερες δαπάνες αν αγόραζαν τις υπηρεσίες υγείας αντί να τις παρέχουν οι ίδιες.
Ο υπουργός όμως ξεχνά ότι η υγεία είναι δημόσιο αγαθό, όχι ένα προϊόν πολυτελείας στο ράφι ενός καταστήματος που, αν δεν διαθέτεις χρήματα, απλώς δεν το αγοράζεις. Ο ασθενής ΔΕΝ είναι πελάτης. Ο πολίτης ΔΕΝ είναι πορτοφόλι και η απόγνωση μιας μάνας της οποίας πρέπει να χειρουργηθεί το παιδί ΔΕΝ μπορεί να μετατρέπεται -όπως ανέφερε ο ανεκδιήγητος Άδωνις Γεωργιάδης- σε «πεδίον δόξης λαμπρόν για να αυξήσουμε τα έσοδα των νοσοκομείων».
Στο ίδιο άρθρο ο Χατζηστεφάνου μιλά για τους χιλιάδες νεκρούς που θα φέρει τα επόμενα χρόνια στην Ελλάδα η πολιτική λιτότητας. Σ΄ αυτό ο Γιώργος Νικολαΐδης, διευθυντής Ψυχικής Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας στο Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού, εξηγεί ότι όλη αυτή η απόγνωση και ο φόβος με τον οποίο μας χτυπούν θα οδηγήσει σε μαζικά κρούσματα καρδιαγγειακών παθήσεων, καρκίνου, διαβήτη, και κυρίως και πάνω απ’ όλα αύξηση της παιδικής θνησιμότητας. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, «η πολιτική του 2012 θα καταγραφεί σαν μείωση του προσδόκιμου ζωής το 2020 – ξέρετε, όταν λένε ότι θα βγούμε στις αγορές».
Δεν είναι κάτι καινούριο. Το επισημαίνει και ο καθηγητής Ντέιβιντ Στάκλερ στο βιβλίο του Body Economic – Γιατί η Λιτότητα Σκοτώνει: απ’ όπου περνά το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα οι πολίτες θυσιάζονται κυριολεκτικά προκειμένου να εξοφληθούν οι ξένες τράπεζες. «Στα δικαστήρια του μέλλοντος» τονίζει ο Χατζηστεφάνου «θα μπορεί να τεκμηριωθεί πολύ εύκολα ότι δεκάδες υπουργοί Υγείας είχαν στα χέρια τους συγκεκριμένες μελέτες για τις επιπτώσεις της πολιτικής λιτότητας στα επίπεδα θνησιμότητας, αλλά έβαλαν την υπογραφή τους για να πεθάνουν χιλιάδες συμπολίτες τους».
Όπως βλέπουμε, δεν διακυβεύεται η καλοπέραση, τα έσοδά μας, το σπίτι και η δουλειά μας, αλλά η ίδια η ζωή μας. Μέχρι τώρα ακούγαμε ότι η συνταγή του ΔΝΤ σκοτώνει. Νομίζαμε ότι το θύμα θα ήταν η οικονομία, αλλά τελικά θα είμαστε εμείς οι ίδιοι… Θα περιμένουμε να μας ξεκάνουν;
Φλώρα Τζημάκα
ftzimaka@pegasus.gr
