Φωτογράφιση: Stephie Grape
Είναι σημαντικό να τονίζουμε την ιστορία και τα κεκτημένα του φεμινιστικού κινήματος και να μην ξεχνάμε τους διαρκείς αγώνες. Ωστόσο αυτό δεν σταματά, ειδικά όταν ακούμε στην Ελλάδα του 2019 για δολοφονίες γυναικών καθώς και για φαινόμενα έμφυλης βίας. Μην ξεχνάμε όμως ότι δεν υπάρχει μόνο η Δύση. Σε πολλές χώρες η θέση της γυναίκας παραμένει κατώτερη. Δεν έχουν δικαίωμα συμμετοχής στην εκπαίδευση, την πολιτική και την εργασία. Υπάρχουν φαινόμενα που ακροβατούν μεταξύ παράδοσης και εγκληματικής πράξης, όπως η «παράδοση» της κλειτοριδεκτομής. Όποιος πιστεύει ότι είναι περιττό να μιλάμε για φεμινισμό σήμερα επειδή δεν ζούμε σε συντηρητικά κοινωνικά μοντέλα, κάνει ένα τεράστιο λάθος. Μπορεί να υπάρχει ένα νομοθετικό πλαίσιο που να κατοχυρώνει την ισότητα των γυναικών, αλλά η πραγματικότητα έρχεται και το ακυρώνει πολλές φορές. Στον εργασιακό τομέα οι γυναίκες καταφανώς πρέπει να δίνουν μεγαλύτερο αγώνα για να αποδείξουν την αξία τους. Αγώνας δίνεται σε πολλές περιπτώσεις και για να ξεφύγουν από το μισθολογικό χάσμα και να μπορέσουν να ανέλθουν επαγγελματικά. Όταν αναζητούμε επιτυχημένες γυναίκες στην πολιτική, την επιστήμη, τις τέχνες είναι σαν να δείχνουμε μια μικρή μερίδα που τα κατάφερε. Δεν το θεωρούμε δεδομένο. Αυτό κρύβει σαφώς μια εμπεδωμένη πατριαρχική αντίληψη που έχει τις ρίζες της στο παρελθόν. Όταν υπάρχουν κοινωνικά στερεότυπα για το πώς θα ντυθείς, πώς θα συμπεριφερθείς, για το αν θα γίνεις μητέρα ή όχι, τότε ναι, υπάρχουν υποδείξεις, απαγορεύσεις, καθοδηγήσεις και προσταγές ενός ολόκληρου πατριαρχικού συστήματος. Αν έπρεπε να αφιερώσω σε εμάς τις γυναίκες μια χορογραφία, θα ήταν σίγουρα κάποια με κινήσεις της λεκάνης. Ίσως η χαρακτηριστική κίνηση της τεχνικής Graham, το λεγόμενο «contraction», η σύσπαση δηλαδή της λεκάνης.
-Η επόμενη παράσταση της ομάδας Στέρεο Νερό Φθογγικά Πάθη που χορογραφεί η Εύη Σούλη θα παρουσιαστεί στο Φεστιβάλ Αθηνών και θα είναι ένα γυναικείο σόλο όπου η πρωταγωνίστρια χαρτογραφεί τα μύχια της γυναικείας ψυχοσύνθεσης υπό τους ήχους ροκ μουσικής.
