Το πρώτο που έμαθα μεγαλώνοντας μέσα σε μια οικογένεια με πέντε κορίτσια ήταν να είμαι δυνατή, να επιλέγω εγώ, να αναγνωρίζω τις ικανότητές μου και να τις χρησιμοποιώ. Μέσα στην οικογένειά μου είχα δικαιώματα και ελευθερία, αλλά στην κοινωνία του Ιράν όπου μεγάλωσα ως ένα κορίτσι από το Αφγανιστάν, δεν είχα δικαίωμα να σπουδάσω και να δουλέψω. Ωστόσο η πίστη μου στο μέλλον μου έδωσε δύναμη. Μια κρύα χειμωνιάτικη νύχτα ξεκινήσαμε το ταξίδι μας από το Ιράν και μέσα από δύσκολες και τρομακτικές διαδρομές φτάσαμε στην Τουρκία, από εκεί στη Λέσβο το 2016. Σήμερα μένω στην Αθήνα με τη μητέρα και τους δύο αδερφούς μου και περιμένουμε την επανένωση με τις αδερφές μου και τον πατέρα μου στη Γερμανία. Τα πράγματα για τη μητέρα μου ήταν ακόμα πιο δύσκολα γιατί γεννήθηκε στο Αφγανιστάν, όπου το να είσαι γυναίκα ισοδυναμεί με έγκλημα. Η γυναίκα στην αφγανική κοινωνία είναι σαν ένα προϊόν. Τα δικά μου γυναικεία πρότυπα είναι επιτυχημένες γυναίκες της χώρας μου που τα κατάφεραν με ελάχιστα μέσα στις δυσκολότερες συνθήκες, σε ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον. Αυτές είναι η δημοσιογράφος Lina Rozbih, η ακτιβίστρια, πρώην πολιτικός Malalai Joya, η ακτιβίστρια Malala Yousafzai. Πλέον προσπαθώ να προσαρμόζομαι στις δυσκολίες, ενώ έχω να παλέψω και ως μουσουλμάνα, γιατί λόγω της μαντίλας μου, δέχομαι πολλές προσβολές από τον κόσμο. Παλεύω με την πένα μου, τις λέξεις μου, τα εκφραστικά μου μέσα που είναι τα όπλα μου. Θέλω οι γυναίκες να μη σιωπούν απέναντι στη βία ή την επιθετικότητα, γιατί αν μένουμε σιωπηλές ίσως οι αδερφές και οι κόρες μας να είναι τα επόμενα θύματα. Γι’ αυτό πρέπει να παλέψουμε για έναν ασφαλή κόσμο για όλες τις γυναίκες.
Η εφημερίδα «Αποδημητικά πουλιά», είναι μία πρωτοβουλία του Δικτύου για τα Δικαιώματα του Παιδιού, που στόχο έχει την ένταξη των προσφύγων και μεταναστών και την καταπολέμηση της ξενοφοβίας.
