«Δε μ’ αρέσει να δουλεύω με ερωτευμένους. Ίσως γιατί τους ζηλεύω – κι εγώ ο ίδιος λαχταρώ να μαγευτώ. Ίσως, πάλι, γιατί ο έρωτας και η ψυχοθεραπεία είναι μεταξύ τους ασύμβατα. Ο καλός θεραπευτής πολεμά το σκοτάδι και ζητά το φως, ενώ ο έρωτας συντηρείται από το μυστήριο και καταρρέει μόλις αρχίσεις να τον εξετάζεις σχολαστικά. Κι εγώ σιχαίνομαι να γίνομαι ο δήμιος του έρωτα».
Ως θεραπεύτρια αισθάνομαι ακριβώς έτσι όταν έχω απέναντί μου έναν ερωτευμένο πελάτη. Αλλά τώρα θα γίνω… ο δήμιος του έρωτα και θα τον εξετάσουμε σε βάθος, μειώνοντας μεν κάπως το ρομαντισμό, αλλά κατανοώντας την πολυπλοκότητά του. Ο έρωτας μας μαγεύει, μας κάνει να ζούμε σε ένα άλλο, παράλληλο σύμπαν. Το ευχάριστο είναι ότι δεν είμαστε «τρελοί» ή οι μόνοι στον πλανήτη Γη όταν αισθανόμαστε «πεταλούδες» στο στομάχι, που δεν μπορούμε να συγκεντρωθούμε, να κοιμηθούμε ή να φάμε. Όλοι βιώνουν παρόμοια πράγματα, γιατί, όταν είμαστε ερωτευμένοι, συμβαίνουν πολλές αλλαγές στο σώμα μας, οι οποίες δικαιολογούν ακριβώς αυτές τις αισθήσεις.
7 facts για τη βιολογία του έρωτα
#1 Ο βασικός πρωταγωνιστής της έλξης είναι οι φερομόνες, οι οποίες είναι χημικές ουσίες που τις μυρίζουμε χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε.
Εκκρίνονται από το πρόσωπο, τις μασχάλες και τα γεννητικά όργανα. Επηρεάζουν το τμήμα του εγκεφάλου που ρυθμίζει τις αναπαραγωγικές μας ορμόνες και πολύ γρήγορα αλλάζουν τη συμπεριφορά μας ώστε αφενός να είμαστε πιο θελκτικοί στους γύρω μας και αφετέρου ασυνείδητα να αντιλαμβανόμαστε αν αισθανόμαστε έλξη προς κάποιον ή όχι. Ευτυχώς (ή δυστυχώς), οι φερομόνες είναι άοσμες και δεν μπορούν να παραχθούν με τεχνητό τρόπο. Κάποιοι ερευνητές όμως αμφισβητούν την ύπαρξή τους και θεωρούν πως είναι ένας μύθος. Μήπως όμως είναι απλά ανακουφιστικό να σκεπτόμαστε ότι η έλξη είναι πέραν του νοητικού ελέγχου μας;
