Μπορεί να έχουν περάσει πολλοί μήνες, αλλά κανείς ακόμα δεν έχει συνηθίσει την απόσταση. Στο άκουσμα αυτής της λέξης οι άνθρωποι φοβούνται. Αλλά δεν χρειάζεται να τη φοβόμαστε. Η απόσταση είναι εκείνη η νοητή -ή και όχι- γραμμή που είτε συνδέει δύο σημεία ή τα κόβει σαν μαχαίρι. Μπορεί να είναι μακρινή και κοντινή ή μπορεί και τίποτα από τα δυο. Η απόσταση δεν προϋποθέτει την επαφή ούτε την αντικαθιστά. Είναι μια παράξενη μεταβλητή την οποία δεν μπορείς να μετρήσεις. Με άλλα λόγια, η απόσταση δεν σημαίνει απαραίτητα απομάκρυνση. Ο Χρήστος Παπαϊωάννου, ψυχολόγος στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, αναφέρει: «Η απόσταση που πρέπει να διατηρήσουμε από εδώ και πέρα και η “ησυχία” στους δρόμους και τους δημόσιους χώρους δεν πρέπει να μας τρομάζουν. Χρειάζεται να τις βλέπουμε σαν μια τεράστια συλλογική πράξη αγάπης – προς τους εαυτούς μας, τα αγαπημένα μας πρόσωπα, αλλά και όλους γύρω μας».
Αλλά, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μας λείπουν οι αγκαλιές, η κάθε είδους αλληλεπίδραση με τους οικείους μας και η αφή ενός ξένου σώματος και ότι αυτό δεν μπορεί να επηρεάσει τη ψυχολογία, αλλά και την υγεία μας. Η Όλγα Παπατριανταφύλλου, ιδρύτρια του Mindfulness Institute και πιστοποιημένη εκπαιδεύτρια στο Mindfulness από το Πανεπιστήμιο της Μασσαχουσέτης – Ιατρική Σχολή, ψυχοθεραπεύτρια και coach μάς λέει «Η ποιότητα των σχέσεων μας εξαρτάται εν μέρει από το χρόνο που αφιερώνουμε σε συγκεκριμένους ανθρώπους. Ο εγκέφαλός μας ενεργοποιείται και χρησιμοποιεί ενδορφίνες όταν υπάρχει η ανθρώπινη αφή και έτσι μπορούμε να νιώσουμε μια αίσθηση χαλάρωσης, ζεστασιάς, ικανοποίησης. Και με αυτό τον τρόπο εμπιστευόμαστε τον άλλο νιώθουμε οικεία. Για το λόγο αυτό γελάμε και χορεύουμε και τρώμε και πίνουμε μαζί με τους άλλους. Δυστυχώς οι ενδορφίνες πρέπει να ενεργοποιούνται συνεχώς ώστε να διατηρούμε τα επίπεδα δεσμών σε αυτή την κατάσταση της οικειότητας. Παρόλο που προσπαθούμε να διασκεδάσουμε διαδικτυακά δεν είμαι σίγουρη ότι είναι εύκολο να σταματήσουμε τη φθορά των σχέσεων. Είναι πολύ διαφορετικό να έχεις τον άλλον μπροστά σου να βλέπεις τις κινήσεις, το πρόσωπό του, τα συναισθήματά του και άλλο να βλέπεις μια οθόνη και να προσπαθείς να καταλάβεις συναισθήματα και αντιδράσεις. Τα μωρά συνδέονται με τη μητέρα τους μέσα από την αφή. Είμαστε προγραμματισμένοι να αγγίζουμε και να μας αγγίζουν. Για αυτό είναι δύσκολο για εμάς να μην έχουμε φυσική επαφή και ίσως και να είναι ένας από τους λόγους που δύσκολα κάποιοι πειθαρχούν στα μέτρα. Όταν η φυσική επαφή περιορίζεται, αναπτύσσουμε μια κατάσταση που ονομάζεται «στέρηση αφής» κάτι το οποίο οδηγεί σε μεγάλο στρες, σε προβλήματα ύπνου και αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα».
Η κυρ. Παπατριανταφύλλου μας προτείνει κάποιες ιδέες που μπορούν να βοηθήσουν αν στερείστε αυτές τις ημέρες την ανθρώπινη αλληλεπίδραση.
1. Αν έχετε γηραιούς γονείς ή παππούδες πηγαίνετε να τους δείτε αλλά καθίστε όσο πιο μακριά μπορείτε παίρνοντας όλες τις προφυλάξεις
2. Κανονίστε με ένα φίλο να κάνετε μαζί γυμναστική μέσω zoom (ή οποιασδήποτε άλλης πλατφόρμας)
3. Μιλήστε με τους αγαπημένους σας όσο πιο συχνά μπορείτε εκφράζοντας τα συναισθήματά σας
4. Κάνετε ένα ζεστό μπάνιο (τώρα που έρχεται ο χειμώνας)
5. Τυλιχτείτε σε μια μαλακή κουβέρτα
6. Είναι ευκαιρία να πάρετε κατοικίδιο. Έρευνες δείχνουν ότι τα κατοικίδια είναι θεραπευτικά κατά τη διάρκεια στρεσογόνων περιόδων.
Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα μπείτε στο mindfulnessinstitute.gr.
