Η έννοια των superfoods (υπερτροφών) μπήκε τα τελευταία χρόνια για τα καλά στη ζωή μας. Ας μη γελιόμαστε, ζούμε σε μια εποχή που με την άνεση της μπορεί να δικαιολογήσει όλους τους παροξυσμούς αισιοδοξίας κι όλους τους παραλογισμούς απελπισίας. Το μέτριο δεν «πουλάει». Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες του άκρατου ανταγωνιστικού μιντιακού συστήματος όπου η πιο δημοφιλής είδηση είναι η πιο ακραία είδηση. Το «Η σταφίδα είναι μία ωφέλιμη τροφή» δεν πουλάει όσο «Η σταφίδα είναι superfood» κι ας λένε αυτές οι δυο φράσεις, ακριβώς το ίδιο. Βεβαια, αν αυτός είναι λόγος να αρχίσουμε να καταναλώνουμε σταφίδες στην καθημερινότητα μας, εμείς οι διαιτολόγοι …πάμε πάσο.
Κινόα, λαχανίδα, μούρα, μαυρο ρύζι, τσουκνίδα, σύκο, φαγόπυρο, φύκια, κανελλα, σκόρδο και πολλά άλλα συνθέτουν την εικόνα των σύγχρονων «υπερτροφών». Θα ήθελα πολύ να έβλεπα την έκφραση του παντοπώλη όταν άρχισε να βομβαρδίζεται με παραγγελίες για φαγόπυρο, ζέα ή κεχρί κι ακόμα περισσότερο όταν αρχίζουν να τον ρωτούν για το πότε θα φέρει γάλα κατσαρίδας, που είναι η «υπερτροφή» του μέλλοντος. Τα superfoods έχουν γίνει αναπόσπαστο κομματι της καθημερινότητας μας. Πρόκειται για τρόφιμα που μας δίνουν πολύτιμες βιταμίνες, αντιοξειδωτικά συστατικά και προάγουν την υγεία μας. Όμως γιατί το μήλο, το αγγουράκι, η ντομάτα η βρώμη κι άλλα πολλά, δεν είναι; Μήπως στερούνται σε κάτι από τα προαναφερθεντα θρεπτικά συστατικά; ; ή μήπως δεν είναι επίσης ωφέλιμα για την υγεία μας; Ας το ξαναπώ : αν αυτός είναι ενας λόγος για να αρχίσουμε να τρώμε τσουκνιδόπιτες, κρεμμυδόσουπες ή λιναρόσπορους, τότε ναι, ας αφήσουμε το marketing να κανει τη δουλειά του. Όμως μήπως μαζί με αυτή τη θετική διάσταση έρχονται και μερικές παγίδες;
