Σήμερα δεν είναι γιορτή. Είναι μια μέρα σαν όλες τις άλλες που, όμως, μας δίνει την αφορμή να ακούσουμε από εμάς τις ίδιες τι έχουμε υποστεί, τι συνεχίζουμε να υπομένουμε και τι πρέπει να διεκδικήσουμε οι γυναίκες. Φέτος, μάλιστα στη χώρα μας αυτή η ημέρα έρχεται εν εξελίξει του ελληνικού #metoo που ξεκίνησε με την μαρτυρία της Σοφίας Μπεκατώρου, την οποία ακολούθησαν πολλές γυναικείες μαρτυρίες κυρίως από το χώρο του θεάτρου. Και κάπως έτσι βρεθήκαμε στην καρδιά, στη δίνη μιας σημαντικής ανατροπής και αλλαγής που περιμέναμε καιρό. Όλες αυτές τις ημέρες, ακούμε με σεβασμό και θαυμασμό όλες αυτές τις γυναίκες-φωνές που με δάκρυα, θυμό, απογοήτευση, φρέσκια ταραχή στα μάτια τους να μοιράζονται παλιά και κρυμμένα τραύματα. Το πανέμορφο θάρρος τους δημιούργησε μια υπερχειλίζουσα ενέργεια αλλαγής και διεκδίκησης που μας κατέκλυσε. Μέρος και αυτής είμαστε και εμείς.
Για αυτό δημιουργήσαμε μια αλυσίδα από ιστορίες γυναικών που δημοσιεύτηκε στο ELLE Μαρτίου, συνεχίζεται στο ELLE.gr και στα social media του ELLE. Ο τίτλος του είναι Φωνές Γυναικών και το σύνθημα είναι «Το να είσαι θηλυκότητα μπορεί να γίνει γιορτή. Για να συμβεί όμως αυτό, πρέπει να μπορεί να γίνει για όλες. ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΜΑΣ». Μέχρι το σύνθημα να γίνει προσευχή και να πιάσει, η σημερινή μέρα θα είναι απλώς μια επιβεβαίωση και μια άνευ ουσίας ομολογία του πατριαρχικού, ανδροκρατούμενου ιεραρχικού συστήματος για το τι έχουν υποφέρει οι γυναίκες για την ανάπτυξή του.
Όμως αυτή η μέρα μπορεί να γίνει κάτι παραπάνω. Μπορεί να μας υπενθυμίζει, για αρχή, όλα όσα έχουμε υποστεί οι γυναίκες και υπομένουμε λόγω του φύλου μας. Όλα όσα πρέπει με σθένος να αντιμετωπίσουμε, να ομολογήσουμε και εμείς οι ίδιες στον εαυτό μας. Ωστόσο, στο πλαίσιο αυτής της διεκδίκησης πρέπει να έχουμε και κάτι ακόμη στο μυαλό μας, εξίσου σημαντικό: είναι απόλυτα αναγκαίο και δίκαιο να απαιτούμε ίσους μισθούς, να φοράμε ό,τι θέλουμε, να μπορούμε να γυρνάμε αργά το βράδυ σπίτι μας χωρίς να κρατάμε τα κλειδιά μας σφιχτά στο χέρι και κοιτάζοντας μήπως μας ακολουθεί κάποιος, να μπορούμε να κρίνουμε εμείς για εμάς για το αν θέλουμε ή όχι να διορθώσουμε οτιδήποτε στο κορμί μας, να ορίζουμε το σώμα μας και την όποια επιλογή μας σε σχέση με τη μητρότητα, να διεκδικούμε ηγετικές θέσεις, εραστές, αγάπες, βραβεία, χρήματα, αναγνώριση, και να μην αποτελεί το φύλο μας μεταβλητή στα όνειρα και τις επιλογές μας. Όμως πρέπει, αδερφές μου, να έχουμε στο μυαλό μας εκείνες που δεν έχουν φτάσει καν στο σημείο να διεκδικήσουν όλα τα παραπάνω.
Κυρίως οι λευκές προνομιούχες, straight γυναίκες θα πρέπει να έχουμε στο check list της φεμινιστικής μας διεκδίκησης όλες τις μη προνομιούχες θηλυκότητες – για όποιον λόγο και αν αυτές δεν είναι ή δεν θεωρούνται προνομιούχες είτε αυτός είναι κοινωνικός, θρησκευτικός, φυλετικός, πολιτιστικός, σεξουαλικός, ιδεολογικός ή ταξικός. Ο όρος που περιγράφει την παραπάνω σκέψη είναι η “διαθεματικότητα” (intersectionality στα αγγλικά) μέσω της οποίας η διεκδίκηση της απόλυτης ισότητας απαιτεί την κατάρρευση των συστημικών διακρίσεων όπως είναι η φυλή, η σεξουαλικότητα, η αναπηρία και η τάξη.
Στο ELLE θεωρούμε χρέος μας να μην αποκλείσουμε καμία θηλυκότητα, από όποια συστημική καταπίεση ή διάκριση κι αν υποφέρει. Στον δικό μας χορό, στο δικό μας μπουκέτο από θηλυκότητες ανήκουν λεσβίες, Ασιάτισσες, μαύρες γυναίκες, μαύρες λεσβίες, τρανς γυναίκες, φτωχές γυναίκες, γυναίκες πρόσφυγες που κουβαλούν στις ποδιές τους βιασμούς τους ή τα ορφανά παιδιά τους, έφηβες ασυνόδευτες πρόσφυγες που τα βράδια δεν κοιμούνται στις σκηνές τους ήσυχες, γυναίκες Ρομά που παντρεύονται στα 15 τους και δεν ξέρουν ότι έχουν την επιλογή να μην το κάνουν, γυναίκες που θυσιάζουν τα γεννητικά τους όργανα, γυναίκες που δεν πήγαν ποτέ σχολείο, γυναίκες που αποφάσισαν ότι είναι αγόρια, γυναίκες που αποφάσισαν ότι δεν θέλουν να αυτοπροσδιοριστούν, κορίτσια που δεν μπορούν να αγοράσουν σερβιέτες και δεν πηγαίνουν στο σχολείο τις ημέρες που έχουν περίοδο, γυναίκες που πωλούνται και αγοράζονται στα παζάρια του δυτικού κόσμου ή για λογαριασμό αυτού, κορίτσια που δεν θα μάθουν ποτέ να διαβάζουν, γυναίκες που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να κάνουν έκτρωση και κατά συνέπεια γίνονται μητέρες επειδή δεν έχουν άλλη επιλογή, γυναίκες που λόγω ηλικίας δεν βρίσκουν δουλειά, γυναίκες που δεν φεύγουν από το σπίτι του βασανιστή τους επειδή φοβούνται ότι θα χάσουν το παιδί τους λόγω καταγωγής ή οικονομικής κατάστασης.
Αυτή η μέρα θα έχει πραγματικά νόημα αν σταματήσει να υπάρχει, και αυτό θα συμβεί αν η θηλυκότητα μπορεί να γίνει γιορτή για όλες μας. Και όταν η θηλυκότητα σταματήσει να είναι ο λόγος της μη γιορτής στο πλαίσιο οποιασδήποτε διαθεματικότητας. Διαφορετικά δεν θα μας είναι ποτέ αρκετό.
Μέχρι τότε, θα είμαστε εδώ, μια φωνή, μια χώρα, μια καταγωγή, μια αγκαλιά, μια αλυσίδα από θηλυκότητες που θα κάνουν ό,τι χρειαστεί για να νικήσουμε τον σεξισμό, την πατριαρχία, την έμφυλη βία και τις ιεραρχίες κάθε είδους, ακόμη και αναμεταξύ μας. Όταν όλα αυτά συμβούν, η φωνή θα γίνει τραγούδι και θα χορεύεται χωρίς κανόνες και βήματα. Η καθεμία και όλες μαζί θα το χορεύουμε ανέμελες, δυνατές, υπέροχες, όμορφες και ελεύθερες από όλα.
Διαβάστε όλες τις φωνές εδώ.
