Η Soannefair είναι μουσική παραγωγός, συνθέτρια και ερμηνεύτρια. Γράφει μουσική που αναζητά τις πραγματικότητες εκεί έξω-όσες και αν είναι αυτές. Οι μελωδίες της είναι είναι γεμάτες εξωτικά synths και αστρικά beats Το πρώτο της άλμπουμ ωστόσο το αφιερώνει στη Γη και τα ζώα.
Αν εξαιρέσουμε τη μουσική, το αίμα και τη σάρκα από τι άλλο είσαι πλασμένη;
Θα ήθελα να μπορώ να υποστηρίζω ότι είμαι πλασμένη από φυτική κρέμα σαντιγί, γενναιόδωρα τοποθετημένη πάνω σε φρέσκες, λαχταριστές, κατακόκκινες φραόυλες, όμως μάλλον δεν μπορώ. Είμαι μάλλον πλασμένη από το ίδιο υλικό που είναι πλασμένα όλα σε αυτόν τον κόσμο, έμψυχα και άψυχα και αυτό είναι που μας καθιστά υπάρξεις αυτής της διάστασης.
Άρα, κατά μία έννοια η αρχική μου δήλωση είναι αληθινή! Πέρα από την ύλη όμως, θεωρώ ότι είμαι, ο καθένας από εμάς είναι, το σύνολο των αξιών μου, των επιθυμιών μου, των ονείρων και των ενεργειών μου. Είμαι πλασμένη, όπως όλοι μας, από άπειρες δυνατότητες. Ζω σε μια κοινωνία, και κατά συνέπεια οι δυνατότητές μου επηρεάζονται από αυτό.
Το πόσο Real το καθορίζουμε εμείς ή οι άλλοι; Μήπως είναι συνδυασμός; Τι μας καθιστά αληθινούς; Αυτό που θέλουμε να είμαστε ή αυτό που απλά είμαστε;
Σύμφωνα με κάποιες θεωρίες της φυσικής, η ελεύθερη βούληση δεν υπάρχει. Πολλοί βιολόγοι και ψυχολόγοι, με υποστήριξη από δεδομένα που προσφέρει η φυσική, απορρίπτουν την ύπαρξη της ελεύθερης βούλησης πάνω στην οποία θεμελιώθηκε ο χριστιανισμός. Άρα, Real είναι απλά ό,τι υπάρχει, με τον τρόπο που υπάρχει.
Επιπλέον, τίποτα δεν θα είναι ποτέ πραγματικά αληθινό τόσο για τον καθένα από εμάς ξεχωριστά, όσο και για όλους μαζί, εφόσον το κάθε τι που αντιλαμβανόμαστε, διαμεσολαβείται κάθε φορά από την προσωπική αντίληψή μας. Σύμφωνα με άλλες θεωρίες, η διάσταση μας δεν είναι παρά ένα κατασκεύασμα προγραμματιστών, οπότε το Real είναι ανυπόστατο. Ακόμα και για αυτές τις θεωρίες όμως, της προσομοίωσης πχ, είμαστε μέτα-πραγματικοί, άρα Real. Με λίγα λόγια, δεν έχω απάντηση σε αυτή την ερώτηση, παρά μόνο περισσότερες ερωτήσεις:
Είναι ένα άβαταρ που δημιουργούμε πραγματικό; Για μένα στο βαθμό που διοχετεύουμε σε αυτό στοιχεία της προσωπικότητας μας, της πραγματικότητας μας, είναι εντελώς πραγματικό. Αν κάποιος κάνει upload την συνείδησή μου σε ένα cloud, θα είμαι αληθινή ακόμα; Ήδη το κάνουμε αυτό όλοι μας με κομμάτια της συνείδησής μας καθημερινά. Δημιουργεί το coding πραγματικότητες; Είναι η γλώσσα πραγματική, δημιουργεί πραγματικότητες;
Τι άλλο θες να πεις με το Real;
Με το Real ήθελα να θέσω όλα τα ερωτήματα που διατύπωσα παραπάνω και πολλά, πολλά περισσότερα. Βλέπω παιδιά που ανήκουν στους ύστερους millennials, στα πρόθυρα του gen z, έκπληκτα που το internet μας γύρισε μπούμερανγκ, λες και το διαδίκτυο έχει συνειδηση. Αναφέρω αυτή τη γενιά γιατί μου κάνει τόσο εντύπωση, από την αρχή μου έκανε, που ενώ από τόσο νεαρή ηλικία χρησιμοποιούσαμε το ίντερνετ, δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε ότι είναι μια μέτα-πραγματικότητα. Κάτι εύπλαστο, κάτι που είναι πραγματικό και δεν είναι.
Εμείς το δημιουργήσαμε, και δεν είναι ένας καθρέφτης. Για μένα είναι περισσότερο μια μαύρη τρύπα που ό,τι πέφτει μέσα βγαίνει σε μια μορφή που δεν ξέρουμε ποια θα είναι. Με το AI (Artificial intelligence) που είναι ήδη εδώ, τα πράγματα θα είναι πολύ πιο πολύπλοκα. Ένας καλός τρόπος να το καταλάβουμε είναι η γλώσσα. Η γλώσσα δεν έχει ύλη, όμως δημιουργεί πραγματικότητες, πληγώνει, ενώνει, επουλώνει, χωρίζει. Εμείς την δημιουργούμε, εμείς της δίνουμε δύναμη, αλλά δεν μπορούμε να ελέγξουμε εκ των προτέρων πως εξελίσσεται και πως χρησιμοποιείται.
Μήπως αληθινό είναι μόνο ότι ζούμε και πεθαίνουμε;
O θάνατος, στον βαθμό στον οποίο σηματοδοτεί το τέλος της συνείδησής μας όπως την ξέρουμε, είναι κάτι στο οποίο πιστεύω πραγματικά. Και αυτό με γεμίζει ανακούφιση, ευγνωμοσύνη για τον χρόνο που μου έχει δoθεί (και κατά συνέπεια μου δίνει ώθηση να κάνω πράγματα) καθώς και σεβασμό για τον χρόνο που έχει δοθεί σε όλα γύρω μου και άρα αγάπη για αυτά. Οποιαδήποτε αυτοαναφορική προσπάθεια να ορίσουμε το πραγματικό είναι καταδικασμένη. Για μένα η γέννηση και ο θάνατος σίγουρα δεν είναι οι μόνες αλήθειες.
Αυτή τη στιγμή, στο πλαίσιο στο οποίο βρίσκομαι, τα πάντα είναι πραγματικά και τα πάντα είναι μη πραγματικά. Ακόμα και αν είμαστε ένα simulation, στην προσομοίωση μας, η περιβαλλοντική καταστροφή και τα εγκλήματα κατά των ζώων είναι μια πραγματικότητα που εναποθέτει πόνο στον χώρο και στον χρόνο όπως τον αντιλαμβάνομαι με την μορφή που έχω τώρα. Ο πόνος, ο φόβος, η αγάπη, είναι για μένα εξίσου πραγματικά όσο το ποτήρι με το νερό μου.
Μήπως είμαστε πολλές αλήθειες μαζί που παλεύουμε να μάθουμε;
Αλήθειες, ψέματα, γνώση, άγνοια, προσπάθεια να μάθουμε, να ξεχάσουμε, όλα μαζί. Δεν έχω ιδέα τι είμαστε.
Οι συνθέσεις μοιάζουν πολλές φορές να θέλουν να επικοινωνήσουν με ένα μέλλον-όχι απαραίτητα πολύ μακρινό. Με τι άλλο θα ήθελες να επικοινωνήσουν;
Θα ήθελα να επικοινωνήσουν με το αδιαμεσολάβητο συναίσθημα του ακροατή, με αυτό που παλεύει να βγει στην επιφάνεια, με αυτό που φέρνουμε ορμητικά μπροστά όταν χορεύουμε στα clubs, με αυτό που αγκαλιάζουμε τρυφερά όταν είμαστε μόνοι στο δωμάτιο.
Εσύ με τι επικοινωνείς;
Τον τελευταίο καιρό επιλέγω να εισάγω περισσότερα πέπλα διαμεσολάβησης στην επικοινωνία μου. Όταν νιώθω πολύ κοντά σε κάποιον, μου αρέσει να επικοινωνώ σωματικά, οι λέξεις όμως είναι και αυτές σημαντικές, θέλω και τα δύο.
Η ανθρώπινη επικοινωνία είναι δύσκολη επειδή είναι απλή; Ή επειδή είναι δύσκολη δεν μπορεί να είναι απλή;
Η ανθρώπινη επικοινωνία διαμεσολαβείται. Από την γλώσσα, τον ήχο, την εικόνα, από τα κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά συστήματα στα οποία λαμβάνει χώρα, από την ιδεολογία και τις αντιλήψεις μας. Ως εκ τούτου είναι πολύπλοκη. Είναι πάντως σίγουρα πολύ ενδιαφέρουσα.
Οι μουσικές σου παραπέμπουν σε αστρικά, εξωτικά ταξίδια. Πώς φαντάζεσαι με εικόνες ένα τέτοιο ταξίδι;
Ήδη έχουμε εικόνες από το διάστημα και τα ταξίδια μας σε αυτό, οι ήδη οικείες σε εμάς εικόνες από το φεγγάρι και από τον Άρη. Ένα αστρικό ταξίδι, ωστόσο, το φαντάζομαι περισσότερο σαν το Interstellar, ένα ταξίδι στο χωροχρόνο, με πολλές εναλλαγές τοπίων και εικόνων.
Στα τραγούδια σου επίσης αν ακούσεις καλά, ακούς αγόρια, κορίτσια και όλα τα άλλα πλάσματα να χορεύουν σε ένα σκοτεινό club χωρίς ταβάνι που τα αστέρια ξεκρεμιούνται από τον ουρανό για να φτιάξουν ντισκομπάλα. Γράφεις για να χορέψουν τα παιδιά εκεί έξω;
Τι όμορφη εικόνα! Και βέβαια! Γράφω μουσική για να χορέψουμε μαζί! Κάτω από τον ήλιο, κάτω από τα αστέρια, πάνω στην άμμο, σε μια βουνοπλαγιά την ώρα της ανατολής, σε ένα υπόγειο, σε ένα πάρκινγκ, σε ένα κτίριο εγκαταλελειμμένο, δίπλα στο ποτάμι, στο σαλόνι με τον παλιό καναπέ. Σαν να μας ανήκει ο κόσμος.
Είναι δύσκολο για μια θηλυκότητα να δηλώνει σήμερα μουσική παραγωγός;
Θα αρχίσω ανάποδα. Είναι αρκετά δύσκολο για οποιονδήποτε να δηλώνει μουσικός παραγωγός. Για μια θηλυκότητα είναι δύσκολο να δηλώνει οτιδήποτε, ακόμα και να αυτοπροσδιορίζεται ως θηλυκότητα. Ωστόσο, στον μουσικό χώρο, ειδικά με την δυνατότητα που έχει δοθεί πια στους καλλιτέχνες να κυκλοφορούν την δουλειά τους αδιαμεσολάβητα, έχουν δημιουργηθεί κάποια inclusive υποστηρικτικά δίκτυα ανάμεσα στους μουσικούς. Νομίζω ότι αυτό ακόμα αφορά σε συγκεκριμένα μουσικά είδη, αλλά καθώς αυτά τα είδη πιστεύω θα εξελιχθούν στο αύριο της μουσικής, θέλω να ελπίζω ότι τα πράγματα θα αλλάξουν.
Τι άλλο είναι δύσκολο για μια θηλυκότητα σήμερα;
Όπως είπα και πριν, τα πάντα. Και δεν το λέω με καμία διάθεση υπερβολής. Το να υπάρχεις ως φυσική οντότητα ως θηλυκότητα στην κοινωνία μας είναι από μόνο του δύσκολο. Ο κόσμος στον οποίο ζούμε, έχει γεννηθεί από και για να συντηρεί τον μύθο του λευκού ετεροφυλόφιλου άνδρα. Χωρίς να παραγνωρίζω ότι αυτό το σύστημα είναι καταπιεστικό και για τους ίδιους τους δημιουργούς του, είναι σαφέστατα πιο δύσκολο για οποιονδήποτε επιλέγει να αυτοπροσδιορίζεται διαφορετικά να υπάρξει μέσα σε αυτό.
Το πιο πολιτικό μήνυμα που έχουν συνθέσεις σου ποιο είναι;
Ο πρώτος μου δίσκος, που πρόκειται να κυκλοφορήσει, είναι αφιερωμένος στη Γη και στα ζώα. Μέσα από αυτό το άλμπουμ, ήθελα να μιλήσω για τον τρόπο με τον οποίο έχουμε συμπεριφερθεί και εξακολουθούμε να συμπεριφερόμαστε στα υπόλοιπα είδη με τα οποία μοιραζόμαστε τη Γη αλλά και στον ίδιο τον πλανήτη, το σπίτι μας. Το παρόν κοινωνικό και πολιτικό σύστημα παράγει πόνο, καταπίεση και αφανισμό για μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας, τα ζώα και τον πλανήτη. Θα ήθελα να δω το τέλος του καπιταλισμού. Το πιο πολιτικό πράγμα που κάνω είναι να πιστεύω στην αγάπη.
