Ο Μπεν Στίλερ επιστρέφει ως νυχτοφύλακας του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας και προσπαθεί να σώσει την ιδιαίτερη συντροφιά του από αρχαία κατάρα των Φαραώ που απειλεί να κάνει τη «ζωή» των εκθεμάτων μονότονη και αποκλειστικά κέρινη! Η αιγυπτιακή πλάκα που τους βοηθά να ζωντανεύουν παρουσιάζει μία περίεργη αλλοίωση και με σκοπό να λυθεί το μυστήριο, η ομάδα ταξιδεύει σύσσωμη στο Βρετανικό Μουσείο.
Η σειρά ταινιών «Μία Νύχτα στο Μουσείο» θυμίζει κάτι από τις περιπέτειες φαντασίας ανήλικης στόχευσης της δεκαετίας του ’80. Όπως εκείνες, έτσι και αυτή, εξαντλεί μία ιδέα μέσα από βεβιασμένα και άγευστα σίκουελ που έχουν μοναδικό σκοπό να εκμεταλλευτούν το φραντσάιζ και να φέρουν δολάρια.
Στην τρίτη (και κατά τα φαινόμενα τελευταία) ταινία το μεταμεσονύκτιο μουσειακό χάος μεταφέρεται στο Λονδίνο και συγκεκριμένα στο Βρετανικό Μουσείο για μία δόση δημιουργικής τόνωσης. Σύμφωνοι, έχει πλάκα να βλέπεις τα μάρμαρα του Παρθενώνα να «ζωντανεύουν» αλλά αυτή η νύχτα έχει προ πολλού εξασθενήσει τους χαρακτήρες και το χιούμορ της.
Ο Μπεν Στίλερ φαντάζει κουρασμένος και πιο κέρινος από τα ομοιώματα που κάνει παρέα. Στο διπλό ρόλο του νυχτοφύλακα και του Νεάντερταλ που του μοιάζει, αναπαράγει χαλαρά την κωμική μανιέρα του και έτσι βρίσκεται σε απόλυτη συμφωνία με τον Στιβ Κούγκαν (Οκτάβιος) και τον Όουεν Ουίλσον (Τζεντεντάια) που επαναλαμβάνουν τεμπέλικα τους ρόλους τους.
Μόνο ο νεοφερμένος Νταν Στίβενς («Ο Πύργος του Ντάουντον», «The Guest») στο ρόλο του ιππότη Λάνσελοτ φαίνεται να το διασκεδάζει πραγματικά και μαζί με τη Ρέμπελ Ουίλσον –τη νυχτοφύλακα του Βρετανικού- αναβαθμίζουν με αυτοσχεδιαστικούς τόνους την κωμωδία.
Η ταινία μέσα από άστοχα σεναριακά αστεία και την απροθυμία ουσιαστικής ανανέωσης των χαρακτήρων, προκύπτει μπαγιάτικη και αδιάφορη.
Κερδίζει όμως σε ένα πράγμα. Σ’ αυτή τη «Νύχτα» παραδίδουν τις τελευταίες ερμηνείες τους ο Μίκι Ρούνεϊ και ο Ρόμπιν Ουίλιαμς και στους τίτλους τέλους υπάρχει σχετική αφιέρωση.
Αν και ο πρώτος έχει μία πολύ μικρή παρουσία, ο Ρόμπιν Ουίλιαμς -αυτός ο αξιαγάπητος κλόουν- αποχαιρετά ως Τέντι Ρούζβελτ τον Μπεν Στίλερ και, εντελώς ειρωνικά, το κοινό του με ένα συγκινητικό αντίο.
Το «Μία Νύχτα στο Μουσείο: Το Mυστικό του Φαραώ» δεν κρύβει συναρπαστικές εκπλήξεις αλλά αρχειακό και αραχνιασμένο χιούμορ. Ίσως θα ταίριαζε να μπει σε μουσείο, αλλά λόγω ποιότητας είναι προτιμότερη μία αποθήκη.
