«Η πατριαρχία είναι ένα φαινόμενο-πρόβλημα στο οποίο η κοινωνία αποφεύγει να αναφέρεται, γεγονός που συμβάλλει στην επιβίωση και τη διαιώνισή του. Οι σπόροι της φυτρώνουν μέσα στην ίδια την οικογένεια, αναπαράγονται στις διαπροσωπικές σχέσεις και επεκτείνονται, φυσικά, σε κάθε εργασιακό χώρο. Συνεπώς, ναι, εννοείται πως υπάρχουν πατριαρχικές αντιλήψεις και στον χώρο της υποκριτικής. Στερεοτυπικές αντιλήψεις σχετικά με το τι σημαίνει να είσαι γυναίκα, καθώς και το τι δικαιώματα θεωρεί ότι έχει το εκάστοτε αρσενικό “παλαιάς κοπής”» επάνω σου.
Βαθιά πατριαρχικές είναι και οι παροτρύνσεις τύπου “ας μη μιλάμε γι’ αυτά”, “ας μιλούσε τότε” ή ακόμh και το “καθίστε φρόνιμα” (ας μου επιτραπούν αυτές οι αναφορές μιας και οι συγκεκριμένες τοποθετήσεις έγιναν δημόσια). Το πατριαρχικό μοντέλο, το μοντέλο του μάτσο άντρα, είναι τόσο βαθιά ριζωμένο στις κοινωνικές δομές από τη μέρα που γεννιόμαστε, που δεν αφήνει περιθώρια αντίδρασης γιατί, αν δεν το αποδεχτείς, κινδυνεύεις να μείνεις χωρίς δουλειά ή να είσαι ο δακτυλοδεικτούμενος θρασύς νέος, που επαναστατεί εναντίον του καταξιωμένου και αποδεκτού διαχειριστή τής εξουσίας. Φυσικά αυτό δεν είναι κάτι που αφορά αποκλειστικά το γυναικείο φύλο, είναι ένας βραχνάς ο οποίος δεν αφήνει τίποτα υγιές να ανθίσει, δεν αφήνει την ελευθερία να αναπνεύσει, γεννάει φόβο και ακριβώς αυτός ο φόβος ήρθε η ώρα να πάψει να υπάρχει. Το υγιές κομμάτι της τέχνης -κατ’ επέκταση και της κοινωνίας- οφείλει να αντιδρά, ο καλλιτέχνης -και οποιοσδήποτε άνθρωπος- που, είτε έχει υποστεί είτε όχι τέτοιες συμπεριφορές, να μη φοβάται, να παίρνει θέση. Είναι υποχρέωση όλων μας να είμαστε δίπλα σε όποιον έχει ανάγκη να μιλήσει. Η τέχνη δεν είναι εδώ για να εξυπηρετεί συμπλεγματικές συμπεριφορές ανθρώπων. Η τέχνη είναι εδώ για να συνυπάρχουμε, για να μην ξεχνάμε να ονειρευόμαστε. Υπάρχουν πραγματικά δημιουργικές στιγμές στον χώρο μας, συνεργάτες που ξέρουν να σέβονται και να εμπνέουν. Άνθρωποι υπέροχοι και αληθινοί. Στο χέρι μας είναι να απομονώσουμε κάθε πατριαρχική αντίληψη που μας πληγώνει και να θυμόμαστε ότι κανένας δε μπορεί να μας λερώσει τα όνειρα. Πιστεύω στο καλύτερο που έρχεται. Πιστεύω στις πιο φωτεινές, στις πιο ζεστές, στις πιο όμορφες μέρες που ξημερώνουν. Όλη αυτή η συζήτηση που έχει ξεκινήσει μόνο καλό μπορεί να κάνει στο θέατρο και στην κοινωνία. Ώστε, αύριο, κάθε νέος άνθρωπος να ακολουθήσει αυτό που λέει η ψυχή του, χωρίς φόβο, χωρίς να πρέπει να φανεί “δυνατός” ή να χρειαστεί να παίξει ξύλο στον εργασιακό του χώρο προκειμένου να προστατεύσει την αξιοπρέπειά του. Κάτι αλλάζει και είμαι πολύ συγκινημένη γι’ αυτό. Νιώθω ότι τώρα είναι μια μαγική στιγμή, γιατί αποκτήσαμε επιτέλους κοινή φωνή, φωνή που φτάνει στα αυτιά όλων και έχει αντίκτυπο. Ονειρεύομαι μια μελλοντική κοινωνία ισότητας και αλληλεγγύης μέσα στην οποία δεν θα υπάρχει κανενός είδους βία από καμία θέση εξουσίας. Ένα αύριο γεμάτο φως».
Info: Η Άλκηστις Ζιρώ πρωταγωνιστεί στη σειρά του Alpha Αγγελική.
φωτό credit: Δημήτρης Βασδέκης, μακιγιάζ-μαλλιά: Άννα Ρέππα.
