Το να μιλήσει κανείς με ψυχραιμία για τη μητρότητα, έχοντας στην πλάτη του έναν πόλεμο σε εξέλιξη που τραυματίζει βαθιά την καρδιά της, αρπάζοντας τα παιδιά από τις μητέρες και τις μητέρες από τα παιδιά, είναι επίπονο.
Το να μιλήσει κανείς με ψυχραιμία για τη μητρότητα, όταν το τελευταίο διάστημα η ελληνική κοινωνία συγκλονίζεται από μια υπόθεση με θύματα τρία μικρά παιδιά, που ενδέχεται να έχουν βρει τον θάνατο από την ίδια τους τη μάνα, είναι οδυνηρό.
Όχι γιατί η έννοια της μητρότητας μπορεί να αναμετρηθεί με κάτι –όσο άγριο κι αν είναι αυτό- και να βγει χαμένη, αλλά επειδή όλοι μας, ως άνθρωποι, κλείνουμε στο DNA μας κάποιες από τις δυνατές αρετές της μητρότητας, και όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας μας κάνουν να νιώθουμε το λιγότερο μουδιασμένοι και ανήμποροι.
Για εμένα η μητρότητα με τη μορφή ενστίκτου, ανάγκης, συναισθήματος, ουσίας, καθαρής βιολογίας, οράματος, ελπίδας -όπως και αν το ονοματίσει και αν το προσδιορίσει ο καθένας-, κρύβεται μέσα σε όλα τα ανθρώπινα όντα. Η αγάπη, η φροντίδα, το νοιάξιμο, η τρυφερότητα, η ανιδιοτέλεια, η αγωνία να προστατέψουμε κάποιον, η επιθυμία να τον δούμε ευτυχισμένο, η ενσυναίσθηση και τόσα αμέτρητα άλλα είναι ποιότητες που διαθέτουμε όλοι, είτε είμαστε γυναίκες, είτε άντρες, είτε αδερφοί, είτε αδερφές, είτε πατεράδες, είτε φίλοι, είτε σύντροφοι. Και αυτές τις ποιότητες, που ελπίζω και εύχομαι όλοι μας να έχουμε νιώσει μέσα από το άγγιγμα και το φιλί της μητέρας μας, καλό είναι να τις ανασύρουμε σε κάθε όμορφη αλλά και σε κάθε ζόρικη στροφή της ζωής μας. Για να ξαναβαφτίζουμε τον εαυτό μας και να φωτίζουμε τις σχέσεις μας με τους άλλους.
Αυτές τις ίδιες ποιότητες νομίζω ότι πρέπει να τιμούμε κάθε χρόνο στη Γιορτή της Μητέρας. Αυτές και μαζί την απόφαση και την επιλογή κάθε γυναίκας να βιώσει τη μητρότητα όποτε και όπως εκείνη επιθυμεί. Μόνη, με τον σύντροφό της, με τη σύντροφό της, αποφασίζοντας να γεννήσει το παιδί της, αγκαλιάζοντας το υιοθετημένο μωρό της, επιλέγοντας ένας άγνωστος άντρας να γίνει δότης του ονείρου της, ζώντας μέσα σε έναν έρωτα, βιώνοντας τη μοναξιά της, με αυτοπεποίθηση, με φόβο, με τύψεις, με χαμόγελα, με δάκρυα, με δύναμη, με πόνο.
Δεν είμαστε όλες μητέρες, δεν θα μπορέσουμε όλες να γίνουμε μητέρες και δεν θέλουμε όλες να γίνουμε μητέρες. Οι αρετές της μητρότητας, όμως, κρύβονται στην καρδιά της ύπαρξής μας, είναι η διαδρομή που οδηγεί σε υγιείς ανθρώπινες σχέσεις, είναι το φως και η πυξίδα μας. Ας αφήσουμε αυτή την πυξίδα ελεύθερη να μας δείξει πού πρέπει να πάμε και με ποιον τρόπο.
My List
Ειδική έκδοση: Hope Issue
Η συντακτική ομάδα του ELLE Ουκρανίας, μέσα στις δύσκολες στιγμές που βιώνει, δημιούργησε ένα τεύχος αφιερωμένο στην ελπίδα, στο φως και στην ειρήνη. Είναι διαθέσιμο σε δύο γλώσσες, ουκρανικά και αγγλικά, και μπορείτε να το κατεβάσετε από το elle.ua.
Έκθεση: Vera Lutter, Fragments of Time Past, γκαλερί Gagosian, μέχρι 28/5
H φωτογράφος Vera Lutter αποκαλύπτει την αφοπλιστική ομορφιά των αρχαίων ελληνικών μνημείων μέσα από σύγχρονους και αναπάντεχους τρόπους.
Μίνι λεύκωμα: Dior, Η Ιστορία του Θρυλικού οίκου της Κάρεν Χόμερ (εκδ. Ψυχογιός)
Η ζωή και το έργο του αξεπέραστου μόδιστρου μέσα από προσεκτικά επιλεγμένες φωτογραφίες και κατατοπιστικά κείμενα της ειδικού στη μόδα συγγραφέως του.
Mαρία Πατούχα
mpatoucha@alphamag.gr
Cover Photo: Thanassis Krikis/10 AM
