Η ευτυχία και η αντιμετώπιση των δυσκολιών προϋποθέτει πρώτα από όλα αναγνώριση του προβλήματος και αποδοχή. Τα θετικά αποφθέγματα για την ευτυχία δεν θα σας κάνουν ευτυχισμένους. Η ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια Ειρήνη Γιαννόπαπα (irinigiannopapa.gr) μας εξηγεί.
Η ευτυχία είναι καταναγκασμός;
Τα post αυτοβοήθειας και τα διάφορα motivation quotes για την ευτυχία αντιμετωπίζουν πολύ επιφανειακά τον άνθρωπο. Έχουμε περάσει σε μία εποχή που το να δείχνεις ευτυχισμένος, χωρίς έννοιες και προβλήματα, φαίνεται σαν καταναγκασμός. Είναι όμως πραγματική ανάγκη να δείχνουμε ότι είμαστε συνέχεια καλά και να ωθούμε τον εαυτό μας να είναι συνέχεια χαρούμενος και ευτυχισμένος; Ή η πραγματική μας ανάγκη είναι να ανακαλύψουμε το πρόβλημα, να το διαχειριστούμε και να βρούμε μέσω της επίλυσης του την ψυχική μας ισορροπία;
Δώσε χώρο στη θλίψη
Πιέζοντας τον εαυτό μας να είναι συνέχεια «ευτυχισμένος» δεν δίνουμε χώρο στη θλίψη και στη στεναχώρια, στη φυσιολογική κατάθλιψη, που μπορεί να περάσει οποιοσδήποτε άνθρωπος στην πορεία της ζωής του. Δυστυχώς, ακόμη και η φυσιολογική κατάθλιψη κατά τη διάρκεια του πένθους, στο νέο Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών (DSM 5) έχει κωδικοποιηθεί ως παθολογική, ή το προεμμηνορυσιακό σύνδρομο ως παθολογία. Για όλα δίνονται αντίστοιχες αγωγές, για να είναι ο άνθρωπος χαρούμενος ή καλύτερα, για να παραμείνει απλά μια παραγωγική μηχανή. Οι ρυθμοί πλέον της παγκόσμιας παραγωγής δεν επιτρέπουν τις φυσιολογικές διαδικασίες της ζωής και, μάλιστα, το χειρότερο είναι ότι πολλοί άνθρωποι πείθονται ότι η κατάθλιψή τους είναι παθολογική και γι’ αυτό νιώθουν περισσότερες ενοχές, κάτι που ενισχύει την κατάθλιψη και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται.
Γι’ αυτό στις θεραπείες δίνουμε χώρο και χρόνο στον άνθρωπο που έχουμε απέναντί μας να αναγνωρίσει τη δυσκολία ή να θρηνήσει. Για παράδειγμα, δεν μπορούμε να ανακοινώνουμε σε μία μητέρα ότι το παιδί της έχει αυτισμό και να ωραιοποιούμε την κατάσταση. Το αυθεντικό συναίσθημα που αναλογεί σε αυτές τις καταστάσεις είναι ο σεβασμός απέναντι σε ανθρώπους που βιώνουν κάτι που δε θα το ευχόμασταν για εμάς τους ίδιους, και κατόπιν ο σθεναρός και αμετακίνητος προσανατολισμός μας προς τη ζωή και προς τη μάχη για την υπέρβαση αυτών των καταστάσεων. Η αληθινή θεραπεία ξεκινάει όταν αναγνωρίσει ο θεραπευόμενος το «μαύρο» και τη δυσκολία, και προσπαθήσει να προχωρήσει πέρα από αυτή, και όχι να την κουκουλώσει. Εάν κάποιος έχει χάσει την εργασία του, τον σύντροφό του ή έχει ασθενήσει δεν μπορούμε να του λέμε ότι η ζωή είναι ωραία, φέρνοντας ως παράδειγμα τα πολύ ωραία quotes και τα θετικά τσιτάτα.
