Φωτογράφος: Riccardo Tinelli
Η μύτη παίζει το ρόλο ενός σημαντικού φίλτρου για τον οργανισμό και εάν δεν λειτουργεί όπως πρέπει, υπάρχουν επιπτώσεις στην καθημερινή μας απόδοση και ευεξία. Εκτός από το γνωστό μπούκωμα, κάτι που μπορεί κάποιος να συνηθίσει γιατί δεν έχει μέτρο σύγκρισης, καθώς αναπνέει έτσι όλη του τη ζωή, οι επιπτώσεις είναι αρκετές: συχνά νιώθει κούραση, ροχαλίζει, ζαλίζεται, έχει πονοκέφαλο, συχνό ξηρό βήχα, προβλήματα με τα αυτιά και άλλα ενοχλητικά συμπτώματα.
Το στραβό διάφραγμα ενοχοποιείται ακόμη και για κρίσεις πανικού, λόγω της έλλειψης αέρα.
Όπως αναφέρει η Δρ. Ανατολή Παταρίδου, MD, χειρουργός ωτορινολαρυγγολόγος κεφαλής-τραχήλου, παιδο-ΩΡΛ, επιστημονική συνεργάτης του Νοσοκομείου ΥΓΕΙΑ-ΜΗΤΕΡΑ (www.pataridou.gr): «Το στραβό διάφραγμα μπορεί να υπάρχει εκ γενετής ή να αποτελεί συνέπεια κάποιου τραυματισμού και η επέμβαση διόρθωσής του είναι η μοναδική λύση, για την οριστική αντιμετώπιση του προβλήματος. Η επέμβαση έχει γίνει πλέον ρουτίνα, με 100% επιτυχία σε κάθε περιστατικό, σύμφωνα με τους ειδικούς χειρουργούς».
Και συνεχίζει: «Το διάφραγμα είναι το διαχωριστικό τοίχωμα ανάμεσα στα δύο ρουθούνια και αποτελείται από ένα οστέινο και από ένα χόνδρινο τμήμα. Η σκολίωση ρινικού διαφράγματος, ίσως η συνηθέστερη δυσμορφία του διαφράγματος, μπορεί να αφορά στο ένα τμήμα ή και στα δύο. Όταν το διάφραγμα είναι έντονα στραβό, δημιουργούνται αυξημένες αντιστάσεις στην είσοδο του αέρα και αυτό προκαλεί δυσχέρεια στη ρινική αναπνοή και οι άνθρωποι αναπνέουν από το στόμα».
Η εξωτερική παραμόρφωση της μύτης μπορεί, επίσης, να επιδράσει στη σωστή αναπνοή. Έτσι, όταν αυτή επηρεάζει τις ανατομικές δομές της ρινικής βαλβίδας και του οστέινου τμήματος του διαφράγματος, πρέπει παράλληλα να διορθώνεται και η παραμόρφωση με λειτουργική ρινοπλαστική, η οποία εξασφαλίζει ένα άριστο αποτέλεσμα αισθητικά και αναπνευστικά. Δηλαδή αποκτάται μία μύτη τόσο συμμετρική, όσο και λειτουργική. «Με την ενδοσκοπική χειρουργική μπορούν να διορθωθούν όλες οι ανατομικές περιοχές, στις οποίες υπάρχει βλάβη, οι οποίες δεν γίνονται τόσο καλά ορατές με άλλες μεθόδους. Ταυτόχρονα μπορούν να χειρουργηθούν οι γνωστές κόγχες, είτε με καυτηριασμό, είτε με κογχοπλαστική».
Τότε γιατί πολύς κόσμος αποφεύγει να κάνει την επέμβαση; Η χειρουργός ωτορινολαρυγγολόγος κεφαλής-τραχήλου, παιδο-ΩΡΛ διασαφηνίζει: «Δυστυχώς η επέμβαση για το στραβό διάφραγμα είναι, όντως, πολύ παρεξηγημένη, γιατί δεν διορθώνονται όλα τα ανατομικά σημεία του διαφράγματος. Κάθε ασθενής έχει διαφορετική σκολίωση. Αν, λοιπόν, η επέμβαση δεν γίνει ενδοσκοπικά, τότε μπορεί να μη γίνει ολοκληρωμένη αποκατάσταση του στραβού διαφράγματος, οπότε ο ασθενής δε νιώθει ότι έχει ριζική διόρθωση του προβλήματός του. Ένας, ακόμη, λόγος είναι ότι στις κάτω ρινικές κόγχες, όταν είναι υπερτροφικές, χρειάζεται να γίνει κογχοπλαστική και όχι απλώς καυτηριασμός, γιατί σε 8-10 μήνες ο ασθενής θα ξαναμπουκώσει, επειδή οι κόγχες θα διογκωθούν πάλι.
Τέλος ο κόσμος πολλές φορές φοβάται ότι θα χρειαστεί νοσηλεία, ότι θα έχει πρήξιμο, μελανιές και πόνο, ενώ αυτά, με τις καινούργιες ενδοσκοπικές τεχνικές, δεν ισχύουν, είναι μύθος».
